Forbidden love - Julex (compleet)

Gewoon Vergeten

Dan besluit hij met de deur in huis te vallen. "Maar ik wil gewoon dat je weet dat het mij, Mila, Jimmy en Charlie het echt niets uitmaken als je op jongens valt. We zullen juist blij voor je zijn." Alex zijn ogen worden groot. Hij kijkt Jonas angstig aan, maar rent dan weg. "Alex!" Roept Jonas, maar geen geluk. Alex draait zich niet eens om en voor hij het weet, is Alex al weg.

                                                            ----------------------------

"Je bent echt dom! Ik heb het nog zo gezegd!" Roept Mila kwaad tegen Jonas, nadat hij had verteld wat er was gebeurd met Alex. "Je overvalt hem daarmee! Dat begrijp je zelf toch ook wel." Vindt Mila. Jonas weet niet wat te zeggen. Hij dacht dat hij er goed aan deed door dat te zeggen. "Wat is er aan de hand?" Vraagt Jimmy die samen met Charlie aan komt lopen. Mila en Jonas kijken elkaar even aan, maar dan begint Mila te zuchten. Ze besluit het verhaal maar te vertellen. "Oh, dus daarom gingen ze zo vaak met elkaar om! En toen plots helemaal niet meer!" Roept Jimmy. "Nee, echt waar?" Vraagt Mila sarcastisch. "Jongens, jullie moeten beloven Alex hiermee met rust te laten, oké. Hij voelt zich er anders alleen maar ongemakkelijk door." Legt Mila uit. Charlie en Jimmy knikken. "Jonas?" Vraagt Mila. "Ik zeg niets meer." Beloofd hij. "Mooi zo."

Alex staat in de verte te kijken naar zijn vrienden. Hij weet dat ze het over hem hebben. Hij had zijn naam voorbij horen komen. Het maakt hem niet zoveel meer uit. Hij weet dat Jules degene is waarmee hij moet praten, niet hun. 1 ding is zeker. Na het gesprek met Jonas weet Alex wel wat hij voelt. Hij voelt zich goed bij Jules. Hij voelt zich op zijn gemak bij hem. Toch is hij bang. Bang dat het uitkomt dat hij iets voor Jules voelt. Bang dat het een probleem zal worden. Bang dat mensen zich anders gaan gedragen tegen over hem. Hij weet wat hij wilt, maar hij is bang om dit toe te geven. Als de bel gaat draait hij zich om en loopt het danslokaal in. Tijd voor dansen. Een les waar Jules ook in zit. Alex blijft wachten op hem.

Als hij binnen komt lopen, loopt Alex op hem af. "We moeten praten." Zegt hij. "Echt?" Vraagt Jules verrast, maar vooral blij. "Als je dat tenminste nog wil.." Zegt Alex die weg kijkt. Hij zal begrijpen als Jules dat helemaal niet wilt. Hij heeft hem immers al langer dan een week ontloopt. "Ja, natuurlijk!" Roept Jules. "Gelukkig. Na de les?" Stelt Alex voor. Jules knikt. "In onze repetitie ruimte." Zegt Alex die vervolgens al klaar gaat staan op de dansvloer. Jules kijkt hem met een glimlach na. "Bedankt Mila." Fluistert hij zacht. Dan gaat hij ook op de dansvloer staan. Tijd om wat te dansen.

Na de les wacht Alex niet. Hij gaat gelijk door naar de repetitie ruimte, wachtend op Jules. Het is de eerste pauze van de dag, dus de Ghost Rockers komen hier dan niet. Ze komen hier enkel in de grotere pauze als ze wat lol willen hebben. De kleine pauzes blijven ze altijd buiten. Alex loopt ijsberend door de repetitie ruimte door. Hij is zenuwachtig. Heel zenuwachtig.

Als Jules binnen komt lopen kijkt Alex geschrokken op. "Hé, alles oké?" Vraagt Jules, terwijl hij rustig verder naar binnen loopt. Alex knikt. "Sorry dat ik je telkens ontliep.. voor langer dan een week." Zegt Alex. Jules schudt zijn hoofd. "Zeg geen sorry. Ik begrijp het. Ik had je nooit mogen zoenen. Ik had je nooit in die ongemakkelijke positie moeten plaatsen. Het spijt mij. Ik hoop niet dat dit onze vriendschap verpest." Legt Jules uit. "Dat hoop ik ook niet." Antwoord Alex.

Hij wilt Jules zo graag vertellen wat hij voelt. Hij wilt hem vertellen dat zijn maag een driedubbele salto maakt elke keer als hij hem ziet. Hij wilt hem vertellen dat hij zich goed voelt bij hem. Hij durft het enkel gewoon niet. Hij is bang. Bang van wat anderen zullen denken of zeggen. Bang voor wat er zal gebeuren. Bang dat anderen zich anders gaan gedragen tegen over hem. Bang dat hij er alleen voor zal staan..

"Alex?" Vraagt Jules. Alex kijkt op. "Kunnen we dit niet gewoon vergeten? Het achter ons laten? Gewoon weer vrienden zijn?" Stelt Jules voor met een kleine lach. Alex schudt zijn hoofd, waardoor Jules zijn lach weer verdwijnt. "Ik wil het niet vergeten." Geeft hij dan toe. Jules begrijpt het enkel nog niet zo heel goed. "Wat?" Vraagt hij. "Ik wil het niet vergeten." Herhaalt Alex.