Forbidden love - Julex (compleet)

Samen.

"Alex?" Vraagt Jules. Alex kijkt op. "Kunnen we dit niet gewoon vergeten? Het achter ons laten? Gewoon weer vrienden zijn?" Stelt Jules voor met een kleine lach. Alex schudt zijn hoofd, waardoor Jules zijn lach weer verdwijnt. "Ik wil het niet vergeten." Geeft hij dan toe. Jules begrijpt het enkel nog niet zo heel goed. "Wat?" Vraagt hij. "Ik wil het niet vergeten." Herhaalt Alex.

--------------------------

"Je wilt het niet vergeten?" Vraagt Jules. Alex schudt zijn hoofd. "Waarom niet?" Vraagt Jules. Ergens begint hij het wel te begrijpen, maar hij wilt het van Alex horen. Gewoon voor de zekerheid. "Zo erg was het eigenlijk helemaal niet. Je overviel me gewoon. Ik wist niet wat ik ermee moest doen. Ik wist niet wat mijn gevoelens me wouden zeggen, maar nu zie ik in dat ik gewoon bang ben.. gewoon bang." Legt Alex uit, terwijl hij richting de grond kijkt. "Hoezo ben je bang?" Vraagt Jules dan.

Even is het stil. Dan besluit Alex de waarheid te zeggen. "Ik ben bang voor wat anderen zullen denken of zeggen. Voor hoe ze zich zullen gedragen. Ik ben bang om er alleen voor te komen te staan." Geeft hij toe. Jules legt zijn hand op Alex zijn wang, en zorgt ervoor dat ze elkaar weer aankijken. "Je zal er nooit alleen voor staan." Verzekerd Jules hem, dan laat hij hem weer los. "Ik zal altijd bij je zij staan, net als je vrienden. Natuurlijk zullen er ook haters zijn. Ach, haters zijn gewoon jaloers." Vertelt Jules. "Jaloers?" Vraagt Alex. Jules knikt. "Jaloers op onze geluk. Zelf kunnen ze niet zo gelukkig worden, maar daarom laten wij nog niet onze geluk opzij schuiven. Wij zijn sterker." Vertelt Jules. "Samen staan wij sterk." Zegt hij dan, terwijl hij Alex zijn handen vast pakt.

Alex weet niet wat hij moet zeggen. Jules merkt dat. "Het komt goed. Ik ga je tot niets dwingen. Neem je tijd. Ik zal er altijd zijn. Ik zal op je wachten." Vertelt Jules. Alex kijkt op. Recht in zijn ogen. "Je hoeft niet te wachten." Zegt hij vervolgens. Jules en Alex krijgen allebei een grote glimlach op hun gezicht. Dan pakken ze elkaar stevig vast. Even kijken ze elkaar aan, maar dan kunnen ze zich allebei niet meer inhouden. Ze drukken elkaar lippen op elkaar en laten elkaar niet meer los voor de volgende paar minuten. Alex heeft zich nog nooit zo goed gevoeld. Dit is perfect.

"Kan ik jou nu de mijne noemen?" Vraagt Jules als ze elkaar los laten. Alex pakt Jules zijn hand vast. "Alleen als ik jou de mijne mag noemen." Antwoord Alex. "Dat mocht je al sinds de eerste dag dat ik je ontmoette." Lacht Jules. Hij geeft Alex nog een snelle kus. "En je hoeft je geen zorgen te maken. Wat anderen ook zeggen, negeer het gewoon. Wij zijn gelukkig. Ik zal altijd naast je zij staan, net als je vrienden. Dat weet ik zeker." Vertelt Jules nog even voor de duidelijkheid. Alex knikt. "Dat weet ik. Dank je." Zegt hij met een lach. "Zullen we naar de les gaan?" Vraagt Jules dan. "Samen?" Vraagt Alex, een beetje angstig. Jules houdt hun handen omhoog. "Samen." Zegt hij met een lach. Alex knikt lachend, toch een beetje zenuwachtig.

Als ze hand in hand door de gangen lopen worden ze hier en daar aangestaard door iedereen. Jules kan het niets meer schelen, maar hij merkt dat Alex er nog wel wat moeite mee heeft. "Als je me los wil laten snap ik he.." "Nee, nee dat wil ik niet. Het is nu of nooit." Antwoord Alex met een lach. Jules knikt tevreden. "Zo, je bent eruit?" Vraagt Mila, als ze Alex en Jules hand in hand ziet lopen. Alex knikt. "Bij Jules voel ik mij goed." Antwoord hij. "Dat konden wij je ook al vertellen." Zegt Charlie. Jimmy geeft Charlie een tik op der schouder. "Au, wat?" Vraagt Charlie. Jimmy knikt richting Alex. "Oh, sorry." Zegt ze dan snel. "Het is al goed. Mila en Jonas ik moet jullie eigenlijk wel bedanken. Mila zonder jou had ik niet met Jules gepraat en Jonas zonder jou had ik niet voor mijn gevoel durven uitkomen." Legt Alex uit. "Ik wist dat ik er goed aan deed!" Roept Jonas trots. Mila rolt met haar ogen.

"Zullen we maar naar de les gaan, tortelduiven?" Vraagt Jimmy met een grijns. Alex en Jules kunnen er wel om lachen. "Lets go!" Roept Jonas. Jimmy en Jonas beginnen al te lopen. "Jimmy! Wacht op mij!" Roept Charlie die achter Jimmy aan rent. Mila haalt haar schouders op en rent achter Jonas aan. Gevolgd door Jules en Alex, hand in hand.