Forbidden love - Julex (compleet)

De Moeite Waard

"Het is al goed." Zegt Mila dan. Jules kijkt haar dankbaar aan. "Ik zal wel even met Alex praten, maar ik kan niets beloven." Legt ze uit. Natuurlijk wil ze weer dat het goed komt, maar het moet toch echt van Alex afkomen. Als hij niet wilt luisteren, kan zij er verder niet veel aan doen. "Ik doe mijn best." Zegt Mila er dan nog bij. "Dank je wel!" Roept Jules opgelucht. Natuurlijk weet hij dat dit ook verkeerd kan aflopen, maar hij weet niet meer wat hij moet doen. Hij is radeloos. Hopelijk kan Mila hem op andere gedachtes brengen.

----------------------------

"Alex!" Roept Mila. Het is het einde van de dag en bijna iedereen gaat naar huis. Perfect moment om gewoon even rustig met Alex te kunnen praten. "Mila?" Vraagt Alex vrolijk. "Heb je even tijd voor mij?" Vraagt Mila met haar liefste glimlach. "Ja.." Zegt Alex voorzichtig. Hij weet hoe Mila in elkaar zit en als Mila zo overdreven lief lacht, is er iets mis. "Mooi. Kom even zitten." Zegt Mila, terwijl ze al op een muurtje vlak bij school gaat zitten. Even twijfelt Alex, maar dan haalt hij zijn schouders op. Alex springt op het muurtje en gaat naast Mila zitten.

"Dus.. waarom zit ik hier?" Vraagt Alex na een korte stilte. Mila zucht. "Omdat ik even met je moet praten." Besluit ze te zeggen. "Waarover?" Vraagt Alex voorzichtig en een beetje zenuwachtig. Mila doet raar. Alex voelt zich er nogal ongemakkelijk door. "Ik weet niet wat er met jou en Jules aan de hand is, maar jullie moeten het echt weer goed maken!" Mila besluit het er maar gewoon uit te gooien, maar zodra Alex de naam van Jules hoort draait hij zijn hoofd de andere kant op. "Wat is er?" Vraagt Mila. "Niets. Alles is prima tussen mij en Jules, trouwens." Liegt Alex. Mila kijkt hem aan met een opgetrokken wenkbrauw, ook al heeft Alex dat niet in de gaten aangezien hij enkel naar de vloer kijkt.

"Alstublieft. Denkt u dat ik dom ben of wat?" Vraagt Mila. Alex kijkt haar een beetje geschrokken aan. "Jonas, Jimmy, Charlie en ik hebben allang in de gaten dat er iets niet pluis is tussen jou en Jules. Wat er is weten we niet en wat mij betreft hoef ik dat ook niet te weten. Dat is tussen jullie. Dat is privé. Ik mag niet oordelen als ik niet weet wat er is gebeurd, maar Jules komt niet voor niets naar mij toe. Hij vroeg mij om met jou te praten omdat hij zich rot voelt. Hij wilt het goedmaken. En ik denk da.." "Hij heeft me gezoend." Zegt Alex plots tussen het verhaal van zijn vriendin door. Milas mond valt open. "Wat?" Vraagt ze. "Hij heeft me gezoend. Ik raakte in paniek en rende weg. Sinds dien heb ik hem ontloopt." Legt Alex uit.

Nu valt de vork in de steel. "Vond je het erg? Dat hij je gezoend heeft?" Vraagt Mila dan. Alex zucht. "Dat is het hem juist. Ik weet niet wat ik voel. Ik voel van alles, maar ik weet niet wat ze willen zeggen." Vertelt Alex. "Waarom ontloop je Jules dan?" Vraagt Mila. "Omdat ik niet weet wat ik met die gevoelens aan moet.. en zodra ik bij Jules ben, worden die gevoelens alleen maar sterker. Ik word er zenuwachtig van." Legt Alex uit. Mila knikt. "Dus je ontloopt hem, tot je weet wat die gevoelens willen zeggen." Gokt Mila. Alex knikt. "Ik begrijp het. Echt. Toch denk ik wel dat je in ieder geval even met Jules moet praten. Laat hem weten hoe je je voelt." Legt Mila uit.

Alex zucht. "Ik weet niet hoe ik mij voel." Vertelt hij. "Oké, vertel hem dan wat je mij heb vertelt. Dat je niet weet wat je gevoelens je willen zeggen. Hij zal dat wel begrijpen. Hij zal zelfs opgelucht zijn." Legt Mila uit. Alex kijkt Mila vragend aan. "Opgelucht?" Vraagt hij. Mila knikt. "Hij zal opgelucht zijn dat je hem niet haat." Vertelt ze. "Natuurlijk haat ik hem niet." Zegt Alex. Mila knikt. "Zeg dat dan tegen hem!" Roept ze. Alex kijkt weg. "Oh, kom op Alex. Je moet met hem praten! Jules weet zich ook geen raad meer. Hij wilt zijn vriend niet kwijt. Dat kan ik van zijn gezicht aflezen als we het over je hebben. Hij is zo bedroeft, omdat hij zich zorgen maakt." Mila zei dat ze der best zou doen, dus dat doet ze ook. Ze merkt dat dit Alex doet denken, dus besluit ze er nog een schepje boven op te doen.

"Als je met Jules zou praten, zou dat een opluchting voor jullie allebei zijn. Jules zou begrijpen dat je tijd nodig hebt om uit te zoeken wat je precies voelt. Jij zou het fijn vinden dat jullie in ieder geval geen ruzie meer hebben. Het zou een rustgevend gevoel geven, waardoor je rustiger kan nadenken voor jezelf." Legt Mila uit. Alex knikt. "Geloof me, het is de moeite waard." Vindt Mila. Dan springt ze van het muurtje af. Alex doet hetzelfde. "Denk er maar over na. Ik zie je morgen weer." Zegt Mila, terwijl ze al begint te lopen. "Mila!" Roept Alex. Mila draait zich om en Alex loopt naar haar toe. "Dank je wel." Zegt hij, terwijl hij haar vast pakt in een knuffel. "Het is al goed." Zegt Mila die hem een knuffel terug geeft. Dan gaan ze allebei naar huis.