My First Time In The City

milly

Ik voel het bed schudden als Resa op staat. Echt, paranoïde. Het is vast een kat ofzo. Zuchtend draai ik me om. Plotseling gilt Resa. Het geluid word gedempt en word steeds zachter. Alsof ze verder weg is. Nog nooit is het zo stil geweest. 'Rees?' Voorzichtig sta ik op en loop richting het raam. 'Resa?' Geen reactie. 'Mam! Pap!' Gil ik. Gelijk word het geluid gedempt door een hand. Ik word door het raam getrokken. Steeds verder weg van het huis. Van pap en mam. Ik blijf gillen. Tot ik word geslagen en het langzaam zwart word voor mijn ogen.

Als ik bijkom lig ik in een soort cel. Er is een klein raampje. Zonder glas. Op de grond ligt een grijze deken vol met gaten. In een hoekje ligt Resa. Langzaam laat ik me op mijn knieën naast haar zakken. Ze ademt nog. Haar huid is ijskoud. Geen wonder als je bedenkt dat het winter is en we in een cel zitten. Ik pak de deken ga naast haar liggen en leg de deken over ons heen.

Lovehpwriting