My First Time In The City

Teresa

"Teresa? Teresa?" Vaag hoor ik iemand mijn naam opnoemen maar ik wil me er niet op concentreren. Milly dood? Er moet iets aan gedaan worden. Dat moet. "Teresa?" Hoor ik weer. Ik probeer te bedenken wie het is maar faal er in. Iemand pakt me op en legt me op iets zachts, waarschijnlijk een bed. Milly is het enige waar ik mij nu op concentreer. Milly is degene waar ik mee in de baarmoeder heb gezeten. Een hechtere band dan met haar heb ik emt niemand. "Teresa je moet nu echt weer wakker worden, het komt goed met Milly. Daar durf ik om te wedden." De woorden dringen tot mij door. Ze weten dat ik bij bewustzijn ben. Er zit niets anders op dan mijn ogen te openen. Alex hangt boven mij. "Milly." Breng ik alleen al uit en de eerste traan vlucht, op zoek naar een uitweg. Niemand om mij heen lijkt in staat mij te troosten. Woede borrelt op. "Laat maar, dat snappen jullie toch niet." Ik sta op -te snel- en grijp naar iets om me aan vast te houden, wat jammer genoeg Alex zijn schouder is. Zo snel als mogelijk laat ik hem los en loop naar de kamer. Hoe durven ze te beloven dat het goed gaat. Misschien komt het wel niet goed? En dan? Wat dan?

Tirzaatjehh