Arkamı döndüm.İçeri girenler annemle babamdı.Anneme çok kızgındım.Ayrıca babamada kızgındım.Babam zihnimi okuyordu.Bütün sinirim orda patladı.Bi ışık çıktı.Yere yığıldım.Kaltığımda bana birşeyler olmuştu.Ama anlamıyordum.Yukardan birilerini izliyordum.Dur dur,o benmiydim.Hayır hayır,yanımdaki erkek kimdi?Bu kimdi ve ben niye ona sarılıyordum?Kendimi izliyordum tam o sırada o adam şunları söyledi:
-Hayatında kimse yok.Birtek ailen benim'
Adamın dedikleri beynimde yankılanıyordu.Off beynimde zonkluyordu.Gözlerimi açtım.Dur dur annemle babam 10 dakika önce oldukları yerdelerdi.ben:
-Anne bi patlama olmadımı
-Tatlım sen neyden söz ediyorsun.
Yoksa geleceği mi gördüm?Babam gördüklerimi gördü.sonra
-Renesme saçmalama dedi
Ama çok gerçekti.Asla yalan olamazdı.Anlamak için beynimi kurcaladım.Şimdide Alice teyzemi ve Jesper amcamı görüyordum.Odaya girmişlerdi.Ve Alice teyzem girdikten sonra bana gelip sarıldı.Off beynim yine zonkladı.Gözlerimi açtıktan sonra babam yine gördüklerimi izliyordu.O sırada olaya Alice teyzemle Jasper amcam girdi ve Alice halam bana sarıldı.Bbamla benim ağzım açık kaldı.Ne yani ben şimdi geleceğidemi görüyordum.Babam:
-Alice gördün mü sen?
-Hayır.Gelecekle ilgili birşey yok şuanlık.Ne oldu ki?
-Renesme senin geleceğini ve ona sarılacağını gördü.
-Ne?Nasıl?
-Bilmiyorum.
Bütün gözler üstüme toplandı.O sırada yine başladı hayaller.Babama hayaller görmeye başladığı söyledim(hayalimde).O sırada her yer dönmeye başladı.Yere düşüp kafamı çarptım.Kafamdan nehirden akarcasına kan geliyordu.O sırada......
EEE HADİ AMA YORUM YOK MU?KİTABIN KÖTÜ OLDUĞUNU DÜŞÜNMEYE BAŞLADIM.BELKİ KALDIRA BİLİRİM :(
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Alacakaranlık (Jakop,Renesme)
Fanfic(Bu kitap Alacakaralık kitabının devamıdır.)Jakop Renesemeye bağlandığında başlayan bir hayat.Ve bu hayatın içindeki zorluklar?Peki onlar bu zorlukları aşabilecekler mi?Aşabilirlerse bile onları bekleyen bir konsey var...Aro... Bizimle alacakaranlığ...
