ÇİFTÇİ

#1#

"Çiftlik hayatına hazır mısınız!"
Genç çiftçileri yetiştirecek olan Jiraya öğretmen sesini daha da yükseltti.
"Sizler!Sabahın 5'i ama hala dinç değilsiniz!Kendinizden hiç utanmıyor musunuz?Hey..Uyuyanlar biraz daha devam ederse bütün ahırları temizleme işi sizin olur!"

Jiraya-sensei'n gür çıkan sesi kulağımı çınlatıyordu.
Çiftçi kıyafetlerim hiç rahat değildi üstelik!
Normal bir lise de okumaktan vazgeçmiştim çünkü şehire uyum sağlamak kolay gibi görünmesine rağmen sanılandan Çok farklıydı ve orada bulunmak istemiyordum.
Okul ve dersler burada da devam edecekti elbette.Sadece daha iyi çiftçiler yetiştirilecekti.
Kimisi,mutfak bölümü ile ilgilenecekti kimisi de at terbiyeciliği.Aynı zamanda traktör sürmek ve ineklerle-domuzlarla ilgilenmek de seçilebilir bir alandı.
Benim istediğim bir alan yoktu henüz.
Yetenek sınavlarına göre,belirlenecekti her şey.
Tabii ki son sınıfta.
Bugün ilk günümdü.
Sabahın 5'inde kalmak beni çok zorlamış,ayazlı hava karşısında ellerimi cebime sokmaktan başka bir şey yapmak istemiyordum.
Benim gibi birçok kişi vardı.Yanımda sürekli gülümseyen bir cocuk vardı.
Çok heyecanlı gibiydi.Yumruklarını sıkıyordu.
Ailemle aram..Kötü değildi.Sadece..Çok da iyi değildi sanırım.Onları seviyordum ama..Biraz yalnız kalmalarını istiyordum çünkü,boşanma kararı almışlardı.Arada kalmaktansa Yaşadığım yerden Çok uzak bu yerde kendi halimde bir mesleğim olurdu.

"Şimdi,ilk günümüz olduğu için bir tanışma faslı yapalım.İlk sıradaki!Sen!"

                    .    .    .

Tanışma faslımız bitmiş,elimize aldığımız tırmıklarla ilgileniyorduk.
Toprağı elleyecek,yabani bitkileri özellikle de kuru kalmış otları yolacaktık.
Koparması ve yolması çok zordu!
Ciddi anlamda kuvvet gerektiriyordu.
Sinirlenmeyr başlamıştım çünkü 4 dakikadır kopartamıyordum şu otu!
"Aptal ot'ttebayo..Çıkmıyor işte!"
Biraz daha denedim,fazla çekmiş olmalıydım ki otu koparmış olmama rağmen yere düşmüştüm.
"Kahretsin.."
Kalkamıyordum!Çamurlu bir yere sıkışan tırmığım daha da derine batıyordu.
Bu olanlar sırasınca gerçekleşiyorken,kafama atılan bir saman topu ile kendime geldim.
Saman..Topu?
Sırtımı çevirdim ve kendimi gerdim.
Kalmayı başarabilmiştim,
Saman topu..Samanlar Nasıl bir araya getirilmişti?
Herkes işine devam ediyordu.Ciddilerdi ve gerçekten bir yerlere ulaşmayı hedefleyen kalplere sahiptiler.
Şimdi domuzların sularıyla ilgilenecektim.Tasları hazırladım.Kalp ritimlerim normalden farklıydı sanki..İçimde oluşan bu heves duygusuna çok şaşırdım.Oysa ki bilgisayar oyunlarını,Televizyonu..teknolojik olan her şeyi arkamda bırakmak çok zor olmuştu.
Ahıra girdim.
Kokusu burnuma sindiğinde bu kokuyla her gün yüzleşeceğimi hissettim.
Ahırda birisi daha vardı.
Yavru domuzu kucağına almıştı ve onu seviyordu.

Gin No Saji Animesinin etkisinde kaldım ve çiftlik hayatını çok sevdim!İzlemediyseniz şiddetle tavsiye ederim!*-*