Μαύρο

{Καλύτερα να}

Καθώς φτύνω το αίμα.

Μετα την τοση προσπάθεια ώστε να μείνω ζωντανή.

Τα πόδια μου λυγιζουν.

Και τα κόκαλα σπανε ένα ενα.

Κάνοντας δυνατούς θορυβους.

Φριχτοι πονοι.

Και αργός θάνατος.

Και καθώς σέρνομαι στο έδαφος.

Αυτές οι ψυχεδελικές σκέψεις δεν σωπαίνουν στο μυαλό μου.

Παρά μου ψιθυρίζουν ασυναρτησίες

Για το τελος του κόσμου

Για τις αμαρτιες

Και για τα βάσανα

Καλυτερα να βουτήξεις στο κενο πάρα να περπατάς ξυπόλητος σε καρφιά και σε φλόγες που κάνουν το δερμα σου να λιώνει και να βγαζει φουσκάλες

Καλυτερα να κόψεις τα δεσμά μαζί με τα μελη του σώματος σου πάρα να μείνεις για πάντα φυλακισμένος.

Καλυτερα να συνθλίψεις την σπονδυλική σου στύλη πάρα να πορευτεις στην κολαση.

Καλυτερα να κόψεις με ενα ψαλίδι την γλώσσα σου και να πνιγεις στο ιδιο σου το αιμα πάρα να μιλήσεις και να μην σε ακουσει κάνεις.

Καλύτερα να βλάψεις τα μάτια σου με ένα αιχμηρό γυαλί πάρα να δεις τον άνθρωπο σου να μετατρέπεται σε εναν απλο άνθρωπο.

Καλύτερα να πεθάνεις πάρα να νιώσεις την ψυχη στο άψυχο σώμα σου και το αντίθετο.

Γεια σας

Με αγάπη,
Φρου.