Μαύρο

{Τούτη εδω η παραλία}

Είμαι καθισμένη.

Καθώς βαζω τα ποδια μου στην άμμο νιώθω την ζεστασιά.

Ο καλοκαιρινος αέρας χτυπάει το πρόσωπο μου.

Το φεγγάρι καθρεφτίζεται στο νερό.

Είμαι μονάχη εδώ.

Η μουσική κάποιων μπαρ φτάνει έως εδώ.

Στην θάλασσα των παιδικών μου χρόνων.

Είχα ορκιστεί οτι θα εξαφανιστώ.

Είχα την ταση και την ανάγκη να φύγω.

Έτσι,όταν έφτασα 18,εξαφανίστηκα.

Ελάχιστες επαφές με το παρελθόν.

Και τούτο εδω το μέρος θορυβούταν από αναμνήσεις και παρελθόν.

Ένα κοριτσάκι με κοιτάει και στην συνέχεια τρέχει κρατώντας μια μπάλα.

Γελούσε δυνατά.

Εγω είμαι ή μάλλον ήμουν.

Θα ήσουν περήφανη για εμένα μικρή μου;

Θα ήσουν περήφανος ανήλικε εαυτέ μου;

Το σημάδι στο χερι μου απο την απόπειρα αυτοκτονίας πριν μερικά χρόνια καθώς και το τσιγαρο που κρατάω στα χέρια μου...μαρτυρούν και σιγοψιθύριζουν την απάντηση.

Τυλίγομαι για να κρυφτώ.

Πιάνω τα μπράτσα μου.

Τα γρατζουνάω ως που τσούζουν.

Και οι κόκκοι άμμου καταπίνουν τα δάκρυα,την θλίψη και το κενό.

Τα αδικοχαμένα όνειρα και τα αμέτρητα χαμόγελα που τα κατέπνιξε τούτη η παραλία με αποτέλεσμα να μείνουν για πάντα εδω.

Αυτά σκέφτομαι καθώς κάνω βήματα προς την θαλασα ως που το νερο χαιδεύει τα δάχτυλα των ποδιών μου.

Παρατηρώ τα κύματα.

Παίρνω από το χερι εκεινο το κοριτσάκι που μεχρι και το σκοτάδι φοβόταν.

Τώρα πια έχει ανοιγμένα χαρτιά με τον θάνατο.

Τρέμει.

Της λέω ότι ολα θα πάνε καλα.

(Ποτέ δεν πήγαν)

Το νερο φτάνει στην μέση μου.

Το κοριτσάκι είναι ήδη κατω απο το νερο.

Βουταω.

Το παρατηρώ καθώς πνίγεται.

Ή μάλλον καθώς το πνιγουν.

Τα χέρια μου σφιγγουν τον μικρό λαιμο της και εκεινη χαροπαλεύει.

Ως που αφήνει την τελευταία της ανασα.

Σε τούτη εδω την θάλασσα.

Εδώ που άρχιζαν η ζωή και τα καλοκαίρια.

Το ιδιο μέρος τώρα υποδέχεται τον θάνατο καθώς και διαδέχεται το θέρος ο χειμώνας.

Τούτη εδώ η παραλία.

Μην με ψάξετε.

Θα εχω ξεχαστει παίζοντας με τα κουβαδάκια μου.

.
.
.

Το πτώμα μου δεν βρέθηκε ποτέ και εσείς ποτέ δεν βρήκατε εμένα.

Γειά σας.

Το τραγούδι του bloody hawk που εχω βάλει απο πάνω,μου γαμάει τα μεσα μου.

Ρίξτε μια ματιά στο βιβλιο της N_o_z_o_m_i πραγματικά αξίζει.Ο τίτλος είναι "drunk poetry for miserable artists"

Με αγάπη,
Φρου.