Μαύρο

{Πια}

Δεν υπάρχουν Σάββατα ή Κυριακές πια.Υπαρχουν απλές μέρες.Πρωι,μεσημέρι,βράδυ.Κατάλληλες ώρες αυτοκτονίας και η θλίψη να πηγαινοέρχεται στο σπίτι.Να πίνει καφέ στην κουζίνα και να με κοιτάει επίπονα.

Σαγαπαω,απλά όχι αρκετά για να μην φύγω αν μου δοθεί η ευκαιρία.

Ειμαι θαρραλέα,απλά όχι αρκετά για να ζήσω.

Δεν υπάρχουν όνειρα πια,μόνο ποτήρια με βότκα λεμόνι και ρεαλισμό.Υποχρεώσεις και σκέψεις που σε κρατάνε άυπνο μέχρι να παρατηρήσεις το κινητό σου,το οποίο τυχαίνει να είναι άδειο από μηνύματα,και να δεις ότι σε λίγο ξημερώνει.Τοτε πας για ύπνο.Ισως γιατί δεν αντέχεις να ξημερώσει.Γιατι πια όλες οι μέρες είναι ίδιες.Τιποτα καινούργιο δεν ξημερώνει πια στην δίκη σου ζωή.

Ο καθρέφτης στο δωμάτιο δεν χρησιμεύει πια για να δω πως φαίνομαι πριν βγω βόλτα.Χρησιμευει για να παρατηρήσω τους μαύρους κύκλους,να μετρήσω πόσες μέρες έχω να κοιμηθώ.Ειναι σαν ένα κομπιουτεράκι.Μετραω πόσες μέρες έχω να φάω,να κάνω μπάνιο,να καπνίσω και να αγαπήσω.Η απάντηση για το τελευταίο είναι αιώνες.Εχω καιρό να αγαπήσω ένα τραγούδι,έναν πίνακα,ένα όνομα και έναν άνθρωπο.Δεν τα κάνω αυτά πια.

Δεν βγαίνω για καφέ πια.Ο κόσμος με κοιτάει περίεργα.Ή απλά εγώ νομίζω ότι με κοιτάει περίεργα και αυτό είναι το χειρότερο.Όποτε βγαίνω εξω ανυπομονώ να γυρίσω ξανά σπίτι μου.

Δεν ειμαι ερωτευμένη μαζί σου πια.Σε απάτησα με έναν πιο όμορφο τύπο που είχε ωραία μαλλιά.

Δεν μου αρέσει να γράφω πια.Το θεωρώ άσκοπη κραυγή.Ειναι σαν να φωνάζεις σε μια έρημο.Δεν θα σε ακούσει κανεις.Φωναζω στο λευκό χαρτί.

Θα κλείσω το τετράδιο πια.Θα ανεβω στην ταράτσα και θα πάω εκείνη την εκδρομή που αρνήθηκα να πάω γιατί δεν με κάλεσαν,γιατί σε χώρισα και γιατί ειμαι αρκετά καταθλιπτική για εκδρομές.Αυτη η εκδρομή θα είναι κάτι γενναίο για εμένα.Γιατι πια οι ημέρες μου εδω τελείωσαν και εγώ σε πλήγωσα,απογοήτευσα κάποιους ανθρώπους και έκαψα ζωντανό τον εαυτό μου εκείνο το βράδυ που δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί οι σκέψεις με έπνιγαν.

Δεν αντέχω πια,ψιθυρίζω στον εαυτό μου όταν ο τύπος που με κοιτάει τόση ώρα στο μπαρ έρχεται και μου μιλάει.Με ρωτάει τι είπα και ακουμπάω τα χείλη μου πάνω στα δικά του.Γιατι πια ο έρωτας δεν είναι στα πιστεύω μου.Ουτε η ζωή.Ουτε η ζωή είναι στα πιστεύω μου πια.
                                               -ορισμός κατάθλιψης

Γεια σας.

Με αγάπη,
Φρου.