Hazel'in kombini💕
"Neden buraya geldik" dedim Derek arabayı ormana doğru sürünce
"Onu eve böyle mi götüreceğiz" dedi arkada baygın olan Scott'u işaret ederek.
Haklı olduğu için susup önüme bakmaya devam ettim.
Derek arabayı uçurum gibi fakat çok yüksek olmayan bir yere park ederek dışarı çıktı.
Bende ne yapacağını bilmediği için olduğum yerde kalmaya devam ettim.
"Gelmek için neyi bekliyorsun?" dedi kapımı açıp eğilerek.
Anın vermiş olduğu heycanla
"Aa şey kemerimi açamadım "dedim bir yandan kemeri çekmeye çalışırken.
Üzerime doğru eğilip kemerimi kolayca çıkardığında
"Çekmek yerine şuna bassan yeterdi " dedi biraz daha yaklaşarak.
"Aa şey unutmuşum "diyip gülümsedim.
O da yerinden doğrularak ayağa kalkmamı bekledi.
Bende arabadan çıkıp gülümseyerek önüne geçtim. Arabanın önüne geçip ön tarafına hafifçe oturdum ve kendimi biraz daha geriye çektim dirseklerimi cama yasladım.
O da yanıma gelip aynısını yaptı.
Ben göz göze gelmemek için ona bakarken o da sanki inatla bana bakmaya devam etti.
Bir yanım onun hep böyle baksın derken diğer yanım biran önce önüne dönmesini diliyordu. Her zaman böyleydi bu onun yanında hep kararsızdım.
Derek yerinden hafifçe doğrularak bana yaklaştı bunun gayet farkında olduğum için inatla başka tarafa bakmaya devam ediyordum.
"Hazel" dedi nefesini yüzüme doğru vererek.
Başımı yavaşça ona döndürdüğümde burun burunaydık. O hala yaklaşmaya devam ederken ben gözlerimi kapadım. Bu sırada telefonum çalmaya başladı. Bir tarafım sevinçden dans ederken diğer tarafım çalan telefona lanetler yağdırıyordu.
"Ben Scott'a bakıyorum " dedi Derek yerinden doğrulup.
Bende telefonumu cebinden çıkardım. Arayan babamdı. Onu maçtan sonra hiç görmemiştim buraya geldiğimden de haberi yoktu.
"Efendim Baba"
"Tebrikler kızım sana güveniyordum"
"Teşekkür ederim baba"
"Maçın sonuna kadar kalamadım üzgünüm "
Nasıl yani babam maçın sonunda yok muydu bunu hiç farketmiştim.
"Sorun değil baba her zaman yanımda gibiydin zaten"
"Eve sabah gelirim birkaç işim varda sen geç olmadan uyu. Seni seviyorum."
Babamın evde olmadığından yeni haberim vardı ve o beni muhtemelen evde sanıyordu.
"Görüşürüz baba. Bende seni seviyorum"
"Görüşürüz" diyip telefonu kapattı.
"Scott kendine geldi hadi gidelim" dedi Derek arkamdan gelip.
"Peki gidelim" dedim yüzüne bakmayarak yerime oturdum.
Neyse ki bizim ev ormana daha yakındı ilk ben inecektim ve yalnız kalmayacaktık.
Gözlerimi biraz kapatıp yolun bitmesini bekledim. Araba durduğunda inmek için hamle yaptım. Fakat burası Scott'un evi olduğunu farkedip geri eski halimi aldım.
Bizim ev daha yakın olmasına rağmen Derek
ilk önce Scott'u evine bırakmıştı. Acaba yine öpmeye mi kalkacak. Yapmaz ya niye yapsın ki.
Yol boyunca susarak 20 dakikayı geçirdik.
"Görüşürüz"dedim evin önüne geldiğimizde çantamı alıp.
