zoraki evlilik deföm ❤❤

Bolum 10

"Düşüyoruz!!"

Hıçkırarak uyandım. Terşemıstım ve nefes alamıyordum. Gozlerımden yaşlar akıyordu. Ömer endıselı bır sekılde bana bakıyordu.
Ömer: defne! Defne ıyı mısın!? Hostes?!
Defne: yok yok Ömer, ıyıyım.
Ömer: ağlamışsın sen? Askım ben uyuyakalmışım çok özür dılerım-
Defne: Ömer sacmalama ya, k-kabus gördüm sadece.
Ömer: ıyısın degıl mı?
Defne: kabus üste..
Ömer saçlarımı öptü ben de kollarımı  onun beline sardım. Bu sırada pilot inmek üzere olduğumuzu soyledı. Doğruldum ve kemerimi taktım. Uçaktan indiğimizde bizi karşılayan arabaya bindim ve ötele kadar hiç konuşmadım. Gördüğüm rüyanın etkisi hala sürüyordu. Basım agrıyordu. Adamın çığlığı.. gerçek gibiydı. Gozlerımı oluşturdum ve  saçlarımı karıştırdım. Tek ıhtıyacım bırak dınlenmektı. Ömeri de acele ettirerek odaya çıktım. Kafamı yastığa gömüp uzun bi sure uyanmak ıstemıyordum. Esnedım. Odaya gırer görmez kendımı yatağa attım. Ömer de arkadan bana sarıldı ve kulagıma fısıldadı.
Ömer: gerçekten uyuyacak mısın?
Defne: hıh?
Ömer:yalnızız..kımse bizi rahatsız edemez...hem zaten evleneceğiz.. ve su an gerçekten çok güzel görünüyorsun... çok güzel kokuyorsun... her şey.. çok güzel!

Ömer boynuma bır öpücük kondurdu ama Ömer'i geri ittim.
Defne: ömerrrr! Bu dakka ya sen beni normalde güzel bulmuyosun! Şimdi güzel buluyorsun sadece öyle mı! Ömer git ya! Ayrıca olmaz zaten!
Ömer: askım öyle demek istemediğimi biliyosun-
Defne: ay Ömer tamam ya!
Ömer: askım-
Defne: git Ömer!
Ömer: ya askım özür dilerim ama-
Defne: konuşma benimle Ömer!
Ömer: ya ama-
Defne: git sen başka oda falan tut ya! Hem zaten beni güzel bulmuyormuşsun ya!
Ömer: askım sacmalama ya!

Ömer'e aldırmadan yatağa uzandım. Sırtımı ona döndüm ve yastığıma sarıldım. Tam uykuya dalacakken Ömer'in kollarını belimde hissettim ve dudaklarını boynuma bastırdı. Ne kadar küs olsak da özlemiştim işte. Uyuyo numarası yapıp Ömer'in bana sarılmasına
izin verdim. Ömer saçlarımı cekti ve yanağımı öptü. Sonra da kulagıma fısıldadı.

Ömer: seni çok seviyorum biliyorsun değil mi?

Ağzımı açtım fakat gozkapaklarım ağırlaşmıştı ve kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Sabah  telefonun çalışıyla uyandım. Ömer de uyanmıştı. Calan onun telefonuydu. Ekrana baktığında kasları çatıldı doğruldu ve yataktan kalktı. Daha ben bir şey söylemeden odadan çıktı. Yine noluyor ya!? Biz neden mutlu olamıyoruz ya! Yeter artık yeter!
Ofladım ve yataktan kalktım...

Ömer'den.....
Arayan: dedem.
Dedem... anneme olum dosegınde bile kötü davranan, onu aileye almayan adam. Şimdi Hagi yüzle arıyordu ki beni?

Odadan çıktıktan sonra, açtım telefonu..
Ömer: ne var?
Hulusi: Ömer, oğlum..?
Ömer: ne var dedım!
Hulusi: telefonda.. konuşamayız. Buluşabilir misin?
Ömer: bulunamam-
Hulusi: italyadayım.
Ömer: senin nerden haberin var!?
Hulusi: otelinizin yanındaki vadedeyim.
Ömer: sen beni mi izliyorsun?
Hulusi: çok önemli..
Ömer: geliyorum.

Saçlarımı karıştırdım ve sakin olmaya çalıştım. Defineyi de germiştim zaten... telefonu cebime katıp Cafeye gittim.  Dedemin karşısındaki sandalyeyi sesli bir şekilde çekip oturdum.

Hulusi: hoş geldin oğlum.
Ömer: ne söyleyeceksen çabuk söyle!
Hulusi: sen... defneiyle.. evlenemezsin.
Ömer: bunca yıldır hayatımda yoktun şimdi senin benim evliliğime karışmaya ne hakkın var!?
Hulusi: bahadırın torununu biliyosun değil mi?
Ömer: ne olmuş?
Hulusi: Yasemin'le evleneceksin?
Ömer: pardon?!
Hulusi: Bahadırla yaptığımız anlaşmaya uyuyorum.
Ömer: sen delisin. Kafayı yemişsin. Sana daha Fazla vakit ayırmayacağım.
Hulusi: defneye söylerim..
Ömer: neden bahsediyosun ya sen?
Hulusi: defnenin teyzesiyle kus olduğunu bildiğin halde onunla iş yaptığını, bunu defneden sakladığını ve hala daha görüştüğünü biliyorum o kadınla!
Ömer: sen... yapamazsın!
Hulusi: yaparım Ömer! Şimdi git, defneden ayrıl ve Yasemin'le evlenmeye hazır ol!
Omer: hayır sen bunu.. yapamazsın!
Hulusi: defne bunu duysa seni affeder mi sanıyorsun Ömer!? Teyzesinin ona yaptığı kötülükleri sana anlattığı halde sırf para uğruna defneyi  hiçe saydığını öğrense?  Şimdi git ve defneden ayrıl!

Hışımla masadan kalktım ve otele doğru yürümeye başladım. Ben.. ne yapacaktım şimdi? Defne beni affetmezdi! Affedemezdi! Ama ben.. evlenemem onunla..

Bu sırada kapıya varmıştım bile anahtarla içeri girdim ve kafamı kaldırdım. Defne odanın ortasında sağa sola dönüp duruyordu. Beni görünce olduğu yerde kaldı ve endişe dolu gözlerini bana dikti.

Affet beni defnem...

Ömer: defne , seninle konuşmam lazım.
Defne: Ömer seni o kadar merak ettim ki! Ne oldu?Kötü bi şey mi oldu?
Ömer: konuşalım..
Defne: Ömer ne oldu?
Ömer: defne ben...ben.. a-ayrılmak istiyorum!

                          SON