ESKİ VAMPİR SEVGİLİ

3.BÖLÜM

-Ah hadi ama Ramsey bu kızın biraz uyuması gerekiyor.

Ramsey'in ciyaklamarı her geçen gün artıyordu. Neden olduğunu anlamış değilim. Maması ağzına kadar dolu, tuvaleti de yok.

-Ramsey oğlum hadi ama neyin var? Gel buraya koca oğlan!

Mutfağa gidip dolabı açtım ve kendime bir kahve yaptım. Dolapta parça haline gelmiş sütten başka bir şey yoktu ve tabi birde tekila. Ramsey ciyaklamaya devam ediyordu bahçeye çıkıp tekrar yanıma geliyordu ve sanki bana bir şeyler anlatmak istiyordu.

-Bekle Ramsey üzerimi giyip geliyorum!

Kapıda beni bekliyordu ama öylece duruyordu.

-Seni bırakmak istemem ama dolapta hiç birşey kalmamış burda otur ve uslu dur seni koca oğlan.

Sigaramla cüzdanımı kaptığım gibi spora çıktım. Uzun bir koşturmadan sonra, markete gidip eve birşeyler aldım. Tekrar yavaş adımlarla koşu yaparak eve döndüm. Kapıyı açarken Ramsey kapının arkasında yoktu oysa her zaman eve geldiğimde beni karşılardı. İçeri girdiğimde heryer altüst olmuştu.Gözlerim Ramse'yi aramaya başladı ama onu göremedim evin içerisi çok dağılmıştı.Bunu kim yapabilir? Aman tanrım! Ramsey bunu sana kim yaptı!? Hıçkırıklarıma bir türlü hakim olamıyordum.

-Hadi ama kalk şuradan bu bir şaka olmalı.Lanet olsun Ramsey hadi kalk!

Ağlayarak evin etrafında gezdim belki Ramsey'e bunu yapan hala içeride olabilirdi.Emin olduktan sonra bütün kapıları kilitledim Ramsey'in yanına döndüğümde kafasının altında bir kağıt duruyordu.

Üzgünüm tatlım çok açtım.Seni incitmek istemem bunu en iyi sen bilirdin.Yakında görüşüceğiz beni çok özledin eminim.

Ah seni orospu çocuğu! Burada espri konusu yapılacak birisi varsa oda sensin. Açsan sana lokanta tarifi verebilirdim , köpeğimi öldürmene gerek kalmazdı salak herif!

***

Sabahtan beri epey yorucu bir gün geçirmiştim.Ramsey'in ölümünden sonra polisi arayacaktım ama elim telefona gitmedi, kendimi kaybetmiştim saatlerce sadık dostumun yanında oturup ağlamıştım.Onu arka bahçeme götürdüm boyu kadar derin bir yer kazıp oraya yerleştirdim yine toprağı üzerine kapamadan başında bir süre ağladığımı hatırlıyorum. Evet Ruby artık çok daha yalnızsın.

Evde duramayıp sigaramla montumu aldığım gibi arabaya yöneldim hava çok güzeldi, tenime çarpan yumuşak bir hava hakimdi. Sanki arkamdan biri beni takip ediyordu abartmak istemem ama neredeyse ensemde bir nefes hissettim. Cesaretimi toplayıp bir anda arkamı döndüğümde kimse yoktu. Bugün yaşadıklarım beni fazlasıyla tedirgin ediyordu. Biri benden ne istiyordu ki, köpeğimi öldürecek kadar ne yapmıştım ona? Düşünüyordum ama kimse aklıma gelmiyordu. Arabama binip içmek için uygun bir yer arıyordum. Yolda giderken Boston'un en sessiz sakin caddesi olan Newbury caddesindeydim. Aniden duraksadım ve birden frene bastım. Tanrım buda neydi böyle. Sanki bir şey ezdim, arabanın neresinden geldiğini anlayamadığım bir gürültüyle sarsıldım. Arabadan inip bakıp bakmama konusunda kararsızdım soğuk kanlı biri olmama rağmen irkilmiş, olduğum yerde dona kalmıştım. Ama araban inip etrafı hızlıca kontrol ettiğimde hiç birşey yoktu. Olacak şey değil , eminim o ses benim arabama çarpan bir şeyden geldi. Şaşkınlık içersinde arabaya geri döndüm, motoru çalıştırıp oradan uzaklaştım. The Paint bar diye bir yer keşfettim. Daha önce bu bölgelerdeki tüm barları dolaşmama rağmen burada bulunmadım.

-Merhaba Bayan.Ne içmek istersiniz?

Tam cevabımı verecektim ki yanıma biri yaklaştı.

-Bize iki bira lütfen.

Bu da kim? Her kimse çok küstah biriydi. Bana fikrimi sormadan barmen'e ne içeceğim hakkında konuşmasına izin vermek istemedim ki dönüp baktım ama sadece baka kaldım sersem gibi suratıma bakıyordu. Hem sersem hem de yakışıklı ve tabi bir de küstahtı. Tam barmen'e bir kadeh viski istediğimi söyleyecektim ki bay küstah lafımı kesti.

-Merhaba. Ben Demian.

Elini uzattı. Suratına baka kaldım kararsızdım ama içimden tanışmak geliyordu. Elimi uzattım.

-Merhaba. Gardner , Ruby Gardner.

***

Başımı iki elimle tutarak yattığım yerden doğruldum. Gözlerimi zar zor açtım , kendi evimde değildim. Başımın ağrısından gözlerim kapanıyordu. Göz kapaklarımı açık tutmaya çalışarak giysilerimin nerede olduğunu anlamaya çalışıyordum. Dar kot pantolonum balkon kapısının önündeydi dar kolsuz beyaz bluzum de kimin olduğunu bilmediğim gardolabın önündeydi. Zorlanarak giysilerimi üzerime geçirdim. Dış kapının önünde duran montumu alıp çıktım. Arabama tam ulaşmıştım ki dünkü gece aklımda yavaş yavaş canlanmaya başladı. Kahretsin!

Dün yürüyemeyecek kadar içmiştim.Büyük ihtimalle Demian beni evine getirmişti çünkü hafızam da en son kalan şey buydu.The Paint'te içmek için gittiğim, Damian adında biri ile içip sarhoş olduğum aklımda gerisini hatırlamıyordum. Arabada kendi kendime sinirlendim kim tanımadığı birinin evinde uyanıp, kimin evinde olduguna bakmadan orayı terkeder ki. Tabi ki ben! Lanet olsun sigaramı unuttum. Ilerideki marketten bir paket sigara alıp arabama bindim.Eve vardığımda arabamı otoparka park edicektim ki bir sürtük otoparkıma arabasını koymuştu.

İçeri girdiğimde montumu ve arabanın anahtarlarını kapının yanında duran dolabın üzerine fırlatıp banyoya koşturdum. Üzerimi hızlıca çıkarıp sıcak bir duş aldım. Yatağıma uzandım aklıma işsiz biri olduğum aklıma geldi. Yeni bir iş bakma vakti gelmişti çünkü eski lağım kokan işyerime dönmem artık imkânsızdı, beni kabul etmezlerdi günlerdir gitmiyordum. Kahve yapmak üzere mutfağa gidiyordum ki mutfağın penceresinin önünde dona kaldım. Orada biri beni izliyordu. Akşamki içkiden dolayı hayal gördüğümü sandım göz kapaklarımı açıp kapadım ama hala orada duruyordu. Biri gerçekten bana zarar vermek istiyordu ama kim olduğu hakkında bir fikir yürütemiyordum. Hızlaca televizyonun yanında duran telefona koşturdum ve 911 aradım.

-Merhaba ben Boston Şerifi Sam bir sorun mu var?

-Merhaba ben Ruby Gardner e-evimde kahve yapmak üzere mutfağa yöneldim pencerede biri beni izliyor yardım gönderin lütfen!

-Tabi Bayan Ruby perdeleri kapatın, pencerenin önünden çekilin ve sakince bizi bekleyin.

Telefonu kapatıp pencerenin önüne koşturdum orada duran her kimse gitmişti. Siren sesi uzaktan duyulduğunda kendimi bahçeye attım. Sinirlerim çok bozulduğu için gözlerimden dökülen yaşlara ve titreyen vücuduma hakim olamadım. Şerif hızlıca arabadan inip yanıma koşturdu ve eve girip biyere oturmamı söyledi. Bende dediğini yaptım bütün Şerifler evimin içini ve bahçenin etrafını kontrol etti ama kimse yoktu. Şerif yanıma gelerek bir sorun olduğunda aramamı söyledi ve ekibiyle birlikte gittiler.