ESKİ VAMPİR SEVGİLİ

7.BÖLÜM

Pederin söyledikleri hala aklımdan çıkmıyordu. Kimse bunu bir anda uydurup anlatamazdı muhtemelen doğruydu. Üstelik ben sadece boynumu göstermiştim, başımdan geçenleri anlatmamıştım ona. Evime geldiğimde merdivenlerden çıkıp kendimi yatağa attım, yalnız hissediyordum kendimi hemde çok yalnız hissediyordum. Keşke Cash daha önce olduğu gibi evime gizlice girip yanımda olsaydı. Cash hakkında şuan ne düşünüyorsun deseler diyeceğim tek şey onu özlemişim, gerçekten çok özlemişim. Beni kahkalara boğup dudağıma yumuşak bir öpücük konduruşunu, onun bana yatakta sarılışını, nefes alıp verirken karnına koyduğum kafamın aşağı yukarı hareket etmesini, onunla gezip tozmayı, birlikte sarhoş olana kadar içip sarmaş dolaş uyuyuşumuzu, mutfakta yemek yaparken arkamdan gelip sarılışını..

Ah ağlamayı kes Ruby! Herşey degişiyor işte on yıl önce olanları hatırlayıp ağlamanın bir anlamı yok. Yatağımdan kalktım ve aşağı bilgisayara bakmaya iniyordum. Merdivenin sonunda Cash oturuyor, sersem sersem kafasını döndürerek bana şımarıkça gülücükler atıyordu. Ben de ona gülümseyerek karşılık verdim ve konuşarak merdivenlerden inip yanına oturdum.

-Bugün şanslı günümdeyim, dalgın olabilirdim. Korkudan ölmememi istemiyorsan zili çalmanı tavsiye ederim Cash.

İkimizde nedensizce sırıtıyorduk ve ben sonra kendimi toparlayıp gülmeyi bırakıp ciddiyetle konuşmaya başladım.

-Cash bana neden on yıl önce gitmen gerektiğini açıklar mısın?

-Anlatıcam ama bana inanır mısın bilmiyorum.

Koca bir kahkaha atmıştım istemeyerek istemsizce.

-Son zamanlarda yaşadıklarımı bir bilsen.

-Pekala. Dinle Ruby. On yıl önce gitmiştim çünkü, sekiz yıl önce lanet olası herifin teki beni bir yıl boyunca rahat bırakmadı. Beni sürekli takip ediyordu ben farkındaydım ama hiç bir zaman ona belli ettim ne sana , ondan bir hamle bekliyordum zaten çok fazla sürmedi eğer sürseydi Şerif'i arayacaktım.Beni takip eden adam Newbury caddesinde, kimsenin olmadığı bir yerde konuşmaya zorladı. Vampir olduğunu söyleyen bu adam, seni bırakmamı söyledi yoksa seni kendi türüne çevirip onun olmanı sağlayacaktı. Ben bu saçmalığı kesmesini ve bir daha karşıma çıkmaması için onu tehdit ettim, yanağına hızla yumruk attım ama hiçbir etkisi olmadı. Yalnızca kafası biraz sarsıldı. Normal insan olsaydı yere yapışabilirdi.

-Bir dakika Cash. O zaten bir in..

-Hayır Ruby hayır. O bir insan değildi, Vampirdi çünkü ben ona yumruk atınca sinirlenip dişlerini oraya çıkardı, göz ve ten rengi değişti. O an neredeyse dilim tutuldu çok şaşırmıştım. Bana iki seçenek sundu. Burada senin yanında durursam eğer seni ısıracağını ve kendi gibi Vampir yapacağını yani seni, sen istesende istemesende kendine aşık edeceğini söyledi. Diğer seçenekte eğer seni ve burayı terkedersem sana zarar vermeyeceğini söyledi ve bir yıl sonra kararımı sormaya geleceğini söyledi yani bundan tam dokuz yıl önce karşıma tekrar çıktı ve kararımı söylememi istedi.

-Ve sende ikinci seçeneği seçtin.

"-Ruby senin istemediğin bir hayat yaşamana razı olamadım hemde gözlerimin önünde. " dedi sesi hüzünlu bir şekilde , şaşkına dönmüştüm.

-Pe..peki beni ısıranın sen olduğunu söyledin. Bu doğru mu?

-Evet. Canını yakmak istemedim ama ben kendime hakim olamayan bir Vampirim.

-Bir saniye , bir saniye. O halde Ramsey'i..Ramsey'i de sen mi.. Oh yo hayır!

-Ruby üzgünüm!

"-Kes sesini seni orospu çocuğu! Onu çok seviyordum. O benim hep yanımdaydı!" ağzımdan çıkan kelimeleri ben bile anlamıyordum.

Tanrım ne ağlamak ama. Ramsey'in ölümünden sonra bağıra çağıra bu kadar çok ağlamamıştım. Ramsey'i eski sevgilim olan Vampir bir orospu çocuğu öldürmüş!

***

Sakinleştikten sonra ellerimle saçlarımı geriye doğru attırdim , az önce oturduğum merdivenin sonuna usulca oturdum ve nasıl Vampire dönüştüğünü sordum. O da ağlamaklı bir bakış atarak cevap verdi. O hüzünlü bakışın yüzüne çok yakıştığını düşündüm istemsizce.

-O piç kurusu Vampir, ikinci seçenekteki diğer maddeyi söylemeyi unutmuştu. Seni terketmemle beraber beni Vampire dönüştürecekti.

-Vampir vampir vampir! Bunun bir adı yok mu? Her söylediğinde tüylerim diken diken oluyor.

-Arvin. Adı Arvin. Dokuz yıl önce kararımı açıkladım seni terkedip gidecektim sonra orospu çocuğu beni ısırdı.

-Bir dakika.. Kalk gidiyoruz.

-Dur..Dursana kızım. Çekiştirme! Yavaş!

Cash'ı kiliseye götürmek üzere arabaya bindik. Kiliseye gelene kadar iki üç defa hafif bir gülümsemeyle beni izledi. Bende ona ara sıra bakış attım. Kiliseye vardığımızda hızlıca arabayi park edip Kiliseye doğru hızlı adımlar attım.

-Ne işimiz var Kilisede Ruby?

"-Biraz günahlarımızdan arınalım." Diyerek koca bir kahkaha patlattım. Daha sonra bir anda tekrar ciddileştim. Cash ani duygu değişimlerime ayak uydurmaya çalışıyordu. Sakin bir şekilde kapıyı açarak içeriye bir göz attım. Görünürde kimse yoktu.

"-Bay Jack? Burada mısınız?" dedim usulca.

-Merhaba Ruby seni tekrar gördüğüme sevindim ve sizede merhaba Bayım.

-Peder Jack sizden bir ricada bulunacağım.

-Tabi Ruby dinliyorum.

Peder'e karısının ve kendisinin başına gelenleri Cash de anlatmasını rica ettim. Peder ise beni kırmadı ve anlattı. Cash'e baktığımda gözleri kocaman olmuş Peder'i dinliyordu. Daha sonra Cash bana gülümseyerek döndü.

-Hey! İşte şimdi taşlar yerine oturdu. Arvin'in beni ısırdığı gün Peder oradaymış.

-Oh evet oradaydım. Eğer sen oradan geçmeseydin belkide karım Lily'i ısıracak, Vampire dönüştürecekti.

-Peder Jack bilmeniz gereken bir şey daha var. Eğer ben orada olayım yada olmayayım karınıza hiç bir şey olmayacaktı çünkü Arvin'in beni takip edip tehtid etmesi bir yıl önce başlamıştı zaten.

-Cash bence Peder'e her şeyi baştan anlatmalısın.

Ve Cash beni dinleyerek her şeyi Peder Jack'e baştan anlattı. Peder de olanlara benim kadar çok şaşırmıştı ve tabi benim olanları bilmeden bu kiliseye gelmem... Tanrım daha neler göreceğim!