My mate the Demon King

Hoofdstuk 9

De vorige keer in: my mate the demon king

"Kom." Hij pakt mijn hand en trekt me mee naar het kasteel.

"Is dat jou huis?" Vraag ik ongelofelijk.

"Nee,ons huis."

Pov mia

"Jeetje wat zei ik nou. Niet te snel van stapel gaan meneertje, ik ben nog lang niet alles vergeten." Ik hoor hem wat mompelen maar hij trekt me al weer verder.

We staan voor de 'deur' nou ja poorten en ik kijk naar boven en het gebouw deinst boven me uit.

'Nou dit noem je ook geen huis meer hoor, meer een hele super grote villa of gewoon een kasteel!'

'Ja Je hebt gelijk.'

De 'deur' gaat open en ik word mee naar binnen getrokken. Als ik om me heen kijk valt mijn mond open.

"Kijk uit straks vang je nog vliegen" zegt hij grijnzend.

Snel doe ik mijn mond weer dicht en kijk hem geïrriteerd aan. Ik voel dat hij mijn hand nog steeds vast heeft, want tintelingen verspreidden zich door mijn lichaam. Ik trek mijn hand los en het warme gevoel verdwijnt meteen.

"Volg me" zegt hij. Ik knik en loop achter hem aan.

We lopen de trap op en komen in een andere grote hal aan met allemaal deuren. Hij loopt naar een deur en opent het.

"Dit is jou kamer, die van mij is hier naast."

"Oke"

Hij wijst naar de ander kant van de gang.

"Daar mag je absoluut niet komen." Zegt hij terwijl hij me dreigend in mijn ogen aankijkt.

Ik slik en knik. Wat zou daar zitten?

"Ga naar je kamer ik moet nog wat doen." Zegt hij ineens kil.

Ik knik. Ergens deed het wel pijn dat hij dat zo tegen me zei. Ik loop naar de kamer en kijk bewonderd de kamer rond. In tegenstelling tot dit huis is deze kamer heel erg lief en mooi. Grote ramen met mooi uitzicht op het bos en een groot hemelbed. Witte muren met gouden bijwerkingen. Met een plof laat ik me op het grote bed vallen. Ik verveel me nu al. Ik sta weer op en loop naar het bureau. Ik ga op de bureau stoel zitten ik kijk in de laatjes van het bureau. Potloden, gum, pennen, papier en een schaar. Ik pak wat papier en potloden en de gum. Langzaam begin ik met tekenen. Ik tekende al sinds ik heel klein was en nu doe ik het
nog steeds vaak en ik ben al weer zestien.

Een klein halfuurtje later

Ik kijk verdrietig naar de tekening, ik had een wolf getekend die tegen een boom lag dood.. en een huilend meisje er naast. en een demoon weg vliegend. Mijn broer, Milan was degene die daar lag. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek, snel veeg ik het weg.

"Kom je eten." Van schrik draai ik me snel om en kijk recht in Ethan zijn ogen.

"Eh, ja" snel gooi ik de tekening in het laatje en sta op en loop naar hem toe. Hij kijkt me vragend aan maar ik schud mijn hoofd.

Pov Ethan Demonblood

Vragend kijk ik haar aan, wat gooide ze in dat laatje? Ze schud haar hoofd.

"Loop maar alvast naar beneden en wacht bij de trap" zeg ik.

Ze knikt en loopt de trap af. Ik loop haar kamer in en loop naar het bureau waar ik allemaal blaadjes en potloden zie liggen. Ik open het laatje en zie een tekening liggen. Ik pak hem en zie een dode wolf tegen een boom aanliggen en een meisje huilend er naast zitten en een demoon wegvliegen. Uit schrik laat ik het vallen. Zij was dat meisje.

Flashback

Een oorverdovend gekrijs en gehuil komt er uit de mond van het meisje. Snel vlieg ik weg maar blijf op een afstand kijken. Ze snelt naar de wolf toe en huilt hard en aait over zijn hoofd.ze snikt en begint te zingen.
Dancing Wolfs painted wings.
things I almost remember .
And a song Someone sings. Once upon a full moon.
Someone holds me safe and warm.
Horses prance trough a silver storm.
Figueres dancing gracefully across my memory.

'Vaarwel broer'

Ze gloeide toen ze het song en haar tranen die vielen leken kristallen te zijn.
Zij is het meisje.
De drager van de machtigste godin ooit.
Machtiger dan de maangodin.
Ze is de drager van Amelia de oppergod van de 4 landen.
De maker.

_______________________

724 woorden

12-08-2017 geschreven.