My Butler's A VAMPIRE?

In order to live, you should KILL. - Anonymous

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

PROLOGUE

NATATAKOT ako.

Hindi ko na alam kung saan ako PUPUNTA.

Basta, TAKBO lang ako ng takbo pero wala na akong MAPUPUNTAHAN, wala na akong MATATAKBUHAN.

"TUMIGIL KA NA!!!MALAPIT NA AKO.HINDING HINDI KA NA ULIT MAKAKATAKAS.MATAKOT KA NA DAHIL ORAS NA MAHAWAKAN KITA , MAMATAY KA!! BWAHAHAHAHAHHAHA", sinasabi nya iyong mga salitang iyon habang unti unting nabubuo ang mga demonyong ngiti sa kanyang mukha.

Malapit na sya, kailangan ko pang tumakbo ng mas mabilis. Ayoko pang mamatay, hindi ko na namalayan ang unti-unting pagpatak ng mga tubig mula sa aking mga mata umiiyak na pala ako sa takot.

"HINDING HINDI MO AKO MAABUTAN. LAYUAN MO NA AKO!!!!TIGILAN MO NA AKO!!!!"

Isa syang DEMONYO.

ALAGAD ni SATANAS.

Kampon ng IMPYERNO!!!

Sa buong buhay ko ngayon lang ako nakaramdam ng takot, NGAYON LANG.

TAKBO, yan lang ang magagawa ko mahina ako. Ano namang laban ko sa isang bampirang tulad nya?

Ayoko pang MAMATAY.

Mommy, please tulungan mo ko. Pagod na pagod na akong makipagpatintero kay Kamatayan.

Nang makahanap ako ng lugar na maaaring pagtaguan ay agad akong nagtago.Ngunit, nabigla ako sa aking nasaksihan.

OH MY GOD!

Mga BANGKAY ng mga taong mahal ko,mga walang buhay na katawan Mga katawang punong puno ng dugo, isa lang ang nakita kong marka sa mga leeg nila at iyon ay dalawang marka na tila mula sa kagat ng bampira.

DUG.DUGDUG.DUG. Napakalakas ng tibok ng puso ko na tila ba parang gusto nitong sumabog. Halo halong emosyon ang nararamdaman ko, takot, galit, inis, lungkot pero wala akong magawa. Iyak lang ang kaya kong gawin.

Ang sakit sakit, sobra.

Mag isa na lang ako ngayon, wala nang lahat saken. Ano pang saysay ng buhay ko?

ANO PANG SILBI NG PAGTAKBO KO?

Siguro nga mas magandang mamatay na rin lang ako.

Napaluhod na lamang ako sa kawalan.

AHHHHH!!!!!

May bigla na lang humigit sa mga kamay ko, isang LALAKI.

"Saan mo ako dadalhin?",yan na lang ang kaya kong sabihin.

"Magtiwala ka lang...."

Tila ilaw na lang galing sa buwan ang nagsisilbing liwanag sa aming dinadaanan at unti unti kong nakita ang itsura nya. Gwapo, maputi, matangkad, isang perpektong lalake.

"Salamat sa pagligtas sakin", niyakap ko sya para ipakita ang sobrang pasasalamat.

"Wala yun",unti unti syang ngumiti at doon ko lang napagtanto na isa rin syang BAMPIRA.

AHHHHH!!!!!!!!

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Prologue is done.

Thanks for reading the first part of their story. Lovelots mwaps :*