Nightsweep (On-Hiatus)

Night 4

Some are born to sweet delight
Some are born to endless night
But some are born to be killed at night

~ mortisio.tumblr.com and iamaheartlessperson~

(The line But some are born to be killed at night is mine. Dinagdagan ko lang po.)

Night 4

It's been a week simula nang maabutan kong walang tao sa bahay. Akala ko inakyatan lang kami ng magnanakaw. Akala ko nasa trabaho lang si daddy at hindi pa nakakauwi, 6pm na nun nang makauwi na ako pero wala pa rin siya.

After that night, sunod-sunod na ang mga taong nawawala, specifically teenagers like me. Nangangamba na ang ibang estudyante dahil bakit sa school lang namin ang meron at wala sa iba?

One week na ang nakakalipas pero hindi pa rin nahahanap ng mga pulis si daddy. Wala raw sila makuhang lead kung paano siya nawala kaya nahihirapan sila ngayon.

Ang sabi nila, ginawang distraction lang ang sulat na naabutan ko sa kwarto ko para hindi nila matrace kung nasaan siya.

Nang gabing iyon ay may nahanap akong sulat.

Some are born to sweet delight
Some are born to endless night
But some are born to be killed at night

Hindi ko alam kung kanino nanggaling iyon, hindi ko rin kilala kung kaninong sulat kamay iyon.

Wala naman kasi ako kilalang may pangit na sulat kamay ano, tsaka lahat ng mga kilala ko magaganda ang sulat-kamay, hindi katulad nun na parang sulat ng isang manok.

"Victoria are you okay?", tanong ng adviser ko na lumitaw na lang bigla sa harap ko.

Nakakagulat naman 'to, hindi ba uso sa kanya ang pangangalabit muna bago magsalita?

Tiningnan ko siya sa mata at pilit na ngumiti. Tumango na lamang ako para naman hindi na niya ako pansinin. Alam kong busy si ma'am, busy sa pag-oorganize ng mga estudyanteng lumilipat sa dorm ng school at ayokong dagdagan ang trabaho niya kahit pa gustong-gusto kong may kausap ngayon.

Matiim na tumingin siya sa mga mata ko bago nagsalita. "You're not okay."

Manghuhula ka ba bes? Galing mo ah.

I sighed and looked at the sky. Nandito ako sa usual na tambayan ko, himala nga at tumigil si sir Carl sa pang-aasar sakin ngayon. He should be here by now pestering someone like me.

But who cares anyway, at least no one would bother me today. Except to my adviser who sat beside me without even asking me if she can sit with me.

"May I?", tiningnan ko siya at ngumiti ulit ng pilit.

"Sure.", nakaupo ka na ngayon mo lang naisipang magtanong?

I heard her sighed deeply. Parang may malalim din na problema si madam ah?

"I'm sorry about what happened to your father Ms. Hudson.", binalik ko na lang ang tingin ko sa langit at sumandal sa puno.

"You don't have to apologize, it's not even your fault. Unless..", gamit ang mata ko ay tiningnan ko ang likod ng ulo ni madam. May dumi. Kinuha ko yung dahon sa buhok niya at tinapon.

She laughed at my remark. "I didn't do anything Ms. Hudson.", I rolled my eyes.

"Please, cut the formality. Let's be casual. It's annoying.", I hope she doesn't heard that last part.

She laughed. But again, teachers here has clear hearing.

"Why are you here? May I ask?"

"I'm here because I know that you need someone right now."