What would you feel, if you lost someone you love? What will you do if you lost someone you appreciate the most? What should you do if you lost someone you treasure so much?
Are you gonna be happy? Are you going to throw a party? Are you going to shout it to the world that he/she is dead?
No.
Some will be happy, especially if it's their enemy had gone far away from home. Far away from earth. But even if that someone is your enemy, we will always feel something deep in our hearts that would still make us sad. That would make us feel sorrowful towards that certain person.
Everyone is crying, well not everyone actually, some students are crying. The school had lost a precious and most valuable teacher in our town.
But something's different. My surroundings are getting darker and darker than ever. The whole gym is turning into ashes, my schoolmates and even my classmates are rapidly falling down on the ground. And all I can see is, blood.
Blood, all over their body. And a coffin appeared not far away from me.
I started walking towards the coffin, my heart is beating so fast and I'm literally shaking. I feel something bad about it.
Only a few steps to take and I can see who's inside it.
Nang tuluyan na akong nakalapit ay unti-unti akong sumilip dito.
Napahawak ako sa aking bibig at napaatras. Hindi, hindi maaari. Hindi pwedeng mangyari ito. Ayoko na, ayoko dito sa lugar na'to. Gusto ko ng umalis!
Natumba ako nang may matapakan ako dahilan para madapa ako. At sa pagkadapa kong iyon ay doon na kumawala ang sigaw at luhang kanina ko pa pinipigilan.
Bakit? Bakit ganito ang nangyayari? Bakit siya pa?
Takbo lang ako ng takbo papalayo sa lugar na iyon, ngunit sa pagtakbo kong iyon ay tila walang nangyayari. Madilim pa rin ang paligid, wala akong makita. Tumingin ako sa likod ko, wala na ang gym. Madilim na paligid na ang nakikita ng mga mata.
"Victoria."
Napalingon ako sa harap ko ng marinig kong may tumawag sa akin.
"Sino yan!"
Shit naman! Paano ba kasi ako napadpad sa lugar na ito?
"Victoria."
Napalingon ako sa kanan ko. May naramdaman akong malamig na hangin na parang dumaan sa may balikat ko. Aba't binunggo ako! Makita niya makakatikim siya sa akin.
"T*ngina kung sino ka man makakatikim ka sakin!"
"Victoria!"
"Aaaaah!!"
Napatakbo ako dahil bigla itong bumulong ng malakas sa tenga ko. Bibingihin pa ako ng hinayupak na yon! Makakatikim talaga 'tong nigga na 'to. Maitim ata kaya hindi ko nakikita eh.
Takbo lang ako ng takbo habang nakapikit. Sino ba naman kasi ang hindi mapapapikit sa ganung bagay diba? Haist! Pag ako talaga--"Oomf!"
Napaupo ako at napahawak sa ulo ko. Aray! Kung sino man ang bumunggo sakin ay masusuntok ko talaga!
Kanina may bumulong ng malakas, ngayon naman may bumunggo sa akin ng pagkalakas-lakas. Aba't!
Tumayo agad ako at sisigawan na sana ang bumunggo sa akin ng mapangiwi ako.
Puno lang naman pala. Teka, puno?
Napatingin ako sa paligid ko. It's like paradise. I'm in paradise. Ang ganda shet! Mapicturan nga.
BINABASA MO ANG
Nightsweep (On-Hiatus)
Narrativa generaleThere are a lot of things we don't understand. Situations that we cannot handle. Seeing things from the first time that are so hard to believe, but we still strive to overcome them, yet it is still not enough. The life of Victioria have been real...