-David... David. Z.. Nami..... Koniec... Powiedziała a moje ręce się rozpadło. -Ale Karolin ja cie kocham.. - A ja cie kochałam.- powiedziała i się rozpłakała...
Pov. Sara Zobaczyłam, że Karolin się obudziła i zaczęła gadać z tym pierdolonym dupkiem. Później się popłakała... Bez namysłu wszedłam do pomieszczenia. -David idź z tąd. -Ale...-nie dałam mu skończyć. -OGŁUCHŁEŚ?! MASZ Z TĄD WYJŚĆ!!-powiefziałam podnosząc głos...
Chłopak popatrzył się smutno na nas i wyszedł...
Karolin zaczęła szlochać coraz głośniej. -Ciiiii... On nie był ciebie wart... - A-A-ale j-ja g-go -d-dalej-j k-k-koc--a--amm
Pov. Karolin
Mineły trzy dni... I dalej nie moge uwierzyć, że on mi to zrobił... Mineły trzy dni od, kiedy jestem w szpitalu. -Dzień dobry, jak się czujesz? -Dzień dobry, dobrze ,kiedy moge wyjść? -Nawet dzisiaj-uśmiechnął się przyjaźnie.
W domu Karolin.
Siedze w domu sama bo rodzice są na trasach z agą. Żałuje, że nie pojechałam z nimi. Po chwili zadzwonił dzwonek do drzwi w ciuchach z adidasa poszłam otworzyć.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Otworzyłam drzwi i od razu je zamknełam to był David.
-Karolin porozmawiajmy!! -Niemamy o czym!!-powiedziałam i zaczęłam płakać. -Karolin... Posłuchaj tylko posłuchaj... Słuchaj kocham cię tak założyłem się, tak jestem idiotą,debilem,skurwysynem i chuj wie co jeszcze. Nie wiem kto założył ameryke, nie wiem po co rodzice płodzili takiego debila, nie wiem czemu to zrobiłem ale wiem... Że cię kocham, kocham ponad życie i nigdy nie przestane... Naprawde- teraz i on płakał. Bez namysłu otworzyłam drzwi i wpadłam mu na ręce całując zachłannie.. -Kocham cię wariacie... - Ja ciebie też..
-czy jest za późno by rzec przepraszam. Piosenka 👆👆 I zaczeliśmy śpiewać...
