O Gece

1.Bölüm

Bu benim ilk yazdığım hikaye okursanız sevinirim ilk deneyimim daha önce deneme bile yapmadım ama bir yerden esti ve başladım yazmaya yazım yanlışı vs. olabilir onlar içinden de şimdiden özür diliyorum iyi okumalar :-) 

  Hayatımdaki tek varlığım , canıma can katan annemi kaybettiğim 10. gündeyim  günler ne kadar da çabuk geçmişti oysa  üzüntüden bir kaç gün  boyunca ne yiyebildim ne içebildim odamdan adımımı bile atamazken şuanda Aysel teyzenin yardımlarıyla yaşayan ölü olmaktan çıkmaya çalışıyordum her ne kadar istemesem de . Aysel teyze arada sırada odama gelip zorla yemek yedirip su içiriyordu o  olmasa ne yapardım hiç bilemiyorum eskiden yardımcımızdı şimdi ise yalnızlığımı paylaştım tek insan 18 yaşında hayattan soğumuş ve çok zayıflamıştım 1.72 boyda 53 kilom vardı simdi ise 45 falandım herhalde sınıfımızdaki çok zayıf olan kız geldi aklıma onla alay ederlerdi sağlıksız diye kimse onla konuşmazdı ne alaka zayıflıkla sağlık desem de dinletememiştim  simdi o kız kadar olmaktan korkuyordum ama  iyi ki liseyi bitirmiştim ki zaten sınırda olan devamsızlığımla garanti sınıfta kalırdım ve bu acıyla 1 yıl daha nasıl  okurdum nasıl ders çalışırdım  bilemiyorum. Bundan sonra ne olacaktı tek bir akrabam bile yoktu  bu koskoca evde kendi başıma o kadar anıyla nasıl dayanağım hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu zaten Aysel teyze olmasa odamda ölür giderdim keşke öyle olsaydı. Yataktan kalkıp bir süre boş boş duvarı izledim 'Mahi 'kapının tıklamasıyla kendime gelip 'efendim Aysel teyze ' dedim  ayağa kalkıp kapıya ulaşıp kapıyı açtım 'hadi kızım aşağı gel bu böyle olmaz daha ne kadar kendini yıpratacaksın çer çöpe döndün bir şeyler yemen lazım annen seni görmek istemezdi vs. vs. 'gerisini kulak ardı edip kapıyı kapattım banyoma girip kısa bir duş almaya karar verdim en son annem ölmeden önceki gün duş aldığımı fark etmem uzun sürmemişti fakat annem toprak altında yatarken yemek ,içmek uyumak ,yıkanmak vs. içimden gelmiyordu Aysel teyzenin dediği kafamın içinde dönüp durdu bir kaç gündür o  sözden dolayı kendime gelmeye çalışıyordum "ANNEN SENİ BÖYLE GÖRMEK İSTEMEZDİ"duştan cıkınca dolabıma ilerledim kıyafetlerimi alıp üzerime geçirdikten sonra aşağı kata indim mutfaktan sesler geliyordu aklıma annemin "canımın içi hadi kalk sofra hazır demesiyle bir koşu inip hazırladığı omleti yerdim ne kadar mutluyduk oysaki bir katilin canavarın vahşi bir şekilde annemi verandanın orada bir çok yerinden bıçaklanmış halde bulmadan önce 'Mahidevran hadi dikilme orada geç otur ' tamam deyip masaya geçtim bir sürü yiyecek vardı; omlet , reçeller , bal ,çikolata , zeytin ama canım hiç bir şey istemese de tabağıma azar azar koyup yedim oysa ki annemin yaptığı bir omlete ne isteseler verirdim buruk bir şekilde kahvaltımı ederken 'Aysel teyze burada olmak zorunda değilsin ailenin yanına git çocukların eşin özlemişlerdir seni  ben kendime bakarım onların da sana ihtiyacı var (3 tane çocuğu vardi ki en küçüğü 5 yaşında çok tatlı bir kız diğerleri de ikizdi ve onlarda henüz orta okula geçmişlerdi  )kafamı kaldırıp gözlerine baktım 45 yaşında olmasına rağmen hala gencecik gözüküyordu hem artık paranda sıkıntı olabilir kafamı tekrar tabağıma çevirip çayımdan bir yudum aldım iç sesim: o da gidecek tamamen yalnız kalacaksın kimse bedavadan çalışmaz evet haklıydı . ' o nasıl söz Mahi sende benim evladımsın hem parayı düşünüyorsan annen bana önümüzde ki 5 yılın parasını peşin ödedi hatırlarsın belki eşim hasta olmuştu ya ameliyat parasını anne ödemişti onun hakkını ödeyemem sen bunları kafana takma . Gözlerim dolu dolu olunca kafamı iki yana sallayıp peki ama sende artık evine gitsin bir kaç gün çocuklarınla ilgilen ben başımın çaresine bakarım kafasını sallayıp -peki madem Ama bir şartla yemek yapıp Dolaba koydum onları yemeyi sakın unutma.Nihayet kahvaltı faslı bitince Aysel teyzeye yardım edip odama tekrar odama çıktım kafamı dağıtmak için önceden aldığım vampirler hakkında ki her şey  kitabını okumaya koyuldum bir kaç saat sonra Aysel teyze ben çıkıyorum  kendine dikkat et dedi tamam dikkat ederim çocuklarına selam  söyle işte şimdi yapayalnız kalmıştım tekrar kitaba odaklandım. Gözlerimi açtığımda odam kapkaranlık ti uyuyakalmışım kaç gündür zaten yarım yamalak  uyumaya çalışıyordum kabuslarla  sabahı sabah ediyordum Yatağımdan doğrulurken aşağı katta bir sesler duydum aniden Ayağa kalkınca başım döndü aşağıdaki Aysel teyze olabilir miydi veya kimdi sessizce Kapıyı açıp aşağıya inince  yanımdan bir gölge geçti. korku ile mutfağa geçip masadaki mumluğu elime aldım bu bir kabus olmalıydı sesleri duymak için sona doğru yavaş adımlarla yürürken  salonun ışığı aniden açıldı ve büyük  bir çığlık attım baştan aşağı simsiyah giyinmiş 20 li yaşlarda bir adam  koltuğumda oturuyordu Sen de kimsin ve  evimde ne işin var . sakin ol sadece konuşacağız O  sırada ayağa kalktı bana doğru adım attı ben de geriledim Ne konuşacağız kimsin ve  burada ne işin var . Seni götürmek için geldim zorluk çıkartma ve yürü . Senle hiçbir yere gelmiyorum defol git  yoksa polise çağıracağım bana çarpık bir şekilde bir güldü kaç adım daha attı uzak dur benden . Ne o yoksa korktun mu H-Hayır tabii ki ne korkacağım senden bana doğru  bir iki adım daha attı. Şamdanı ona doğru uzatıp ne istiyorsun benden ne almak istiyorsan al ve defol git evimden  . Sakin ol dediğimi yaparsan ikimizde üzülmeyiz O yüzden uslu bir kız ol ve yürü . Bir adım daha gerilediğim de sırtım duvara çarptı panikle ona baktım aramızda 3-4 adım daha vardı şamdanı ona vurmaya çalıştığımda elimden alıp bir köşeye fırlattı gözlerinden ateşler fışkırıyordu beni duvara ittirip sinirle gözlerime  bakıp bu  iş fazla uzadı dedi ve beni bir un çuvalı gibi omzuna attı deli gibi çırpındım ellerimle  tişörtünü asıldım ama fayda etmedi çırpınmaya kes ve eğer komşularına zarar gelmesini istemiyorsan sessiz ol. kalbim korkuyla çırpınırken ne yapacağımı düşünüyordum Aysel teyze birkaç gün gelmezdi ama mutlaka gelince polise haber verip beni kurtarır sakin olmaya çalıştım arabanın kapısını açıp beni ön koltuğa oturtup araba etrafında dolaşıp kapıyı açıp bindi ve hızla gaza bastı camdan dışarıyı seyrettim birkaç saat sonra gözlerim ağırlaştı kendimi uykunun kollarına bıraktım.