O Gece

20. Bölüm

Multi Yağmur

Nasılım bende bilmiyorum bir ümit başlıyor günlerim hüzünle sonlanıyor gecelerim her gecem.
O geceden beri her gece. Her sabah bir ümitle başlıyorum güne gün bitip etrafa karanlık çöktüğünde ay bütün ihtişamıyla geceyi selamlarken yıldızlar geceyi süslerken ve etraf ölüm sessizliğinde iken başlıyor hüzün başlıyor acı.

Dert gece yüklenirmiş omuza derlerdi de inanmazdım gece çöküyordu keder yalnızlık siz hiç onca insan arasında yalnız hissettiniz mi?
Şuanda bir yanımda Deniz bir yanımda Güney var en yakınlarım arkadaşlarım ama ben yalnızım o gördüklerimden sonra kendime yalnızlığı arkadaş edindim ama o da beni bir başıma bıraktı yalnızlık bile beni istemedi yalnızlık bile benden daha az yalnız.

Öyle saçma öyle içinden çıkılmaz bir haldeyim ki iki gündür bomboşum, hissizlik acıdan daha betermiş şu iki günde derinlemesine teyit etmiş oldum.

Şu anda Deniz'in odasında yıldızları izlerken pencereden vuran ay ışığı bu olayların olmadığı geçmişimi bana hatırlattı parlak ışıltılı bir yaşam.

"Sen nerden bulursun böyle uyuzları" Deniz benim çok sevgili Güney arkadaşımı beğenememişti "oldukça egolu ,bir de uyuz."
"Abartma Deniz egolu biri ama çok değil ve uyuz hiç değil."

Deniz homurdanırken iki gündür her bir milimetresini ezberlediğim odamıza göz attım tekrar yavaş yavaş oda ; ne çok büyüktü ne küçük, iki gri başlıklı yatak yan yana büyük gri bir gardolap , küçük masa vardı, bir halı renkli yuvarlak desenli idi bu kadardı odamız artık bir hafta burada bir hafta büyükannemlerde kalacaktım monoton dünyama hoşgeldiniz artık bir aya kalmaz kocaman ailem olurdu ne mutlu bana eğer alfa kurt sorun çıkarmazsa ama içimde garip bir his vardı bir şeyler olacaktı çok yakında hemde çok yakın.

Alfa kurdun beni bir sözle kabullenmeyeceğini zaten biliyordum Demir'in sözüne ne kadar itaat etse de rahat durmayacaktı bunu gözlerindeki nefretten beni pislikmişim gibi hissettiren aurasından anlıyordum .

"Ne bu surat Deniz seni böyle görmeye alışkın değilim yoksa sen Güney'i Yağmur'dan mı kıskandın " gözleri dehşetle açılıp "kim ben kıskanmak Yağmur'u ben hiçte bile hem onu kıskanacak kadar bile görmedim daha Güney'den mi kıskancam hahhahah" gülme krizine girince bu evrende ki tek tuhaf kişi olmadığım için sevindim.

"Kabul et seni görmezden gelip Yağmurla takıldı diye bozuldun" bana kötü kötü bakışlar atarken ellerimi havaya kaldırdım "sadece şaka yaptım lütfen beni öldürme Deniz!!" bu halime gülerken bende gülümsedim .

"Hem sen çocukluğundan beridir burada değilmisin nasıl tanımazsın Yağmur'u ? omuz silkeleyip " gizemli bir tip bizle takılmaz hatta hiç takılmaz sürekli odasında , bir keresinde elinde bir şeyler koşturarak odasına girdi gecenin köründe nerden geldi ne aldı bilmiyorum sessiz bir tip ağaç, ot , çöp onun hayatı onu hep ağaç tepesinde veya ot toplarken görüyorum tüm bildiğim bu kadar."

Gizemli insanlar her zaman ilgi alanım olmuştu bu kızı merak etmiştim ağaç evi vardı iyi bir kıza da benziyordu yeni arkadaşım olabilme ihtimali vardı.

Ve kalbe giren iki şey tehlikelidir ; merak ve kıskançlık. Birincisi girmişti merak , insanı sonu belli olmayan çıkmazlı sokaklara da götürebilirdi, insanı çıkmaza da sokabilirdi yeter ki insanın içine ufacık bir damla yerleşsin merak duygusunun sonsuz okyanusundan , ve diğeri kıskançlık, kıskançlık olması için de bir neden yoktu ama o da en az nerak kadar cazip ve bir o kadar da tehlikeliydi ve ben Yağmur'u merak etmiştim neden yalnız takılıyordu kendini insanlardan neden soyutluyordu? .

"Benim çok uykum var Mahi yarın koşuya çıkarız erkenden iyi geceler."

"İyi uykular."

Aklım hala o anda takılı kalmıştı kalbimse atmayı bırakmıştı . Hilal'in Aras'ı öpmesi ,sonrası zaten yoktu boşuklardan boşluk beğeniyordum,   Güney'in bana sarılması güçlü olduğumu söylemesi...