Düşman Kardeşler (Bitti)

2.Bölüm Kaçırılma

Yeni karakterimiz arkadaşlar Taha'nın can Düşmanıdır.

Savaş Aksoy
16 yaşında arkadaşı yok. Can düşmanları var. Hobileri can düşmanlarına zarar vermekdir. Fobileri can düşmanlarına zarar verememekdir. Can düşmanlarına biri taha biri ateş biri bulutdur. İsmi gibi intikam peşindedir.

Odama girmemle çığlık atmam bir olmuştu. Tanımadığım biri vardı.  Odamda tam kapatacakken ağzımı birşeyle kapattı. Sonrası karanlık...

Taha'dan devammm;
Evi çığlık sesi basmıştı. Ve bu çığlık Eylül'dendi. Koşarak yukarı çıkıp Eylül'ün odasına daldım. Ama Eylül yoktu.
Haziran:  Taha bak yatağın üstünde ne buldum. Dedi.
Elinde bir kağıt vardı. Kağıdın üstünde Savaş Aksoy yazıyordu. Altında da İntikam vakti geldi yazıyordu. O savaşın parmağı vardı. Bu işte evi aramaya başladık. Ama yoktu. Off onun başına bu bela benim yüzümden geldi. Songül tam polisi arayacakken durdurdum.
Taha:  Arama polisin bilmemesi gerekenler var. Bu bizim meselemiz anlatamayız. Dedim.

Songül başıyla onayladı. Ateş'e baktığımda biriyle konuşuyordu. Gözlerinde öfke vardı. Sönmeyecek gibi gözüküyordu. Savaş ona zarar verirse kendimi affetmem çünkü benim yüzümden kaçırıldı. Songül ve Haziran'a anlatmaya karar verdik.

Taha:  Eskiden savaş okulun cooluydu. Biz gelince söndü. Bir balon gibiydi. Biz onunla arkadaş olmaya çalışıyorduk. Ama onun abisi bize bıçakla saldırdı. Yanlışlıkla bıçak abisinin kalbine saplandı. Hemen hastaneye götürdük ama hayatını kaybetti. Savaş bizi suçlamaya başladı. Liseye geçerken bize intikamımı alıcam dedi. Bu olayı kimse bilmiyor. Eylülde dahil. Dedim.
Haziran:  Eylül'ü neden kaçırdı. O zaman söyleyin. Dedi.
Bulut:  İntikam için tabikide. Dedi.
Songül:  Eylül ona karşı savunmasız ve Eylül'ün bir suçu yok ona ne yapabilir ki. Dedi.
Ateş:  Onu savunmasız olduğu için kaçırdı. Ve abisinin öcünü ondan alacak ama nasıl alacağı belli olmaz.
Songül:  Öldürebilir diyorsun resmen yani. Dedi.
Ateş:  Malesef evet. Dedi.

Ateşin telefonu çalmaya başladı ara yani bize doğru çevirerek gösterdi. Savaş neden onu arıyordu. Neden ben değil anlayamadım. Ama neyse bahçeye çıktı.

Ateş'den devammm;
Savaş arıyordu. Bahçeye çıktım. Ve telefonu açtım. Konuşmaya başladım.
Ateş:  Alo o kıza zarar verme neden beni aradın tahayı aramadın. Dedim.
Savaş:  Hop orda dur hep beraber oluyorsunuz ve ayrılmıyorsunuz seni aradım çünkü gelip kızın halini göreceksin. Dedi.
Ateş:  Ona zarar vermeyeceksin anladın mı beni seni öldürürüm. Dedim.
Savaş:  Abimi öldürdüğünüz gibi mi kalsın bak dinle Eylülü... Dedi.
Eylül:  İmdattttt kurtarın beniiiii imdattt... Dedi.
Ateş:  Bırak onu onun suçu yok. Ona zarar gelmicek tamam mı? Dedim.
Savaş:  Amacım zarar vermek değil öldürmekdir. Yazık hepsini bu kız ödeyecek yazık acıdım. Ama öldürcem. Bir saate attığım konumda ol. Dedi.
Ateş:  Tamam gelicem. Zarar verme ona tamam mı? Dedim.

Allah kahretsin yüzüme kapattı. Tahaya haber vercem.  Onlar gizlice gelecekler bu daha iyi sağ salim kurtarıcaz onu Tahaya konuştuklarımızı en ince ayrıntısına kadar anlattım. O da kabul etti. Kızlara eylülün odasında kalmalarını söyledim. Onlarda tamam dediler.

Songül'den devammm;
Eylülün odasında pijamalraımız vardı. Pijama partisinden kalmaydı. Üçüde çıkıp gitti. Eylülün yanına galiba Eylül'e zarar gelmeyeceğini biliyordum. Çünkü Eylül okuldaki erkeklerin hepsini dövüyordu. Okulda cooldu. Ondan büyük olanlar bile ona çatamazdı. Çatanlarda özür dilerdi. Eylül'e zarar gelmeyeceği için içim rahattı. Hemen Eylül'ün odasına çıkıp üstümüzü değiştirdik.

Songül'ün pijaması ^^^^

Haziran'ın pijaması ^^^^
Çok yorulduğumuz için hemen yatıp uyuduk.

Eylül'den devammm;
Telefonda konuşuyordu. Kim olduğunu bilmiyorum. Ama kardeşim değildi. Buraya geliyorlardı. Veya geleceklerdir. Diye düşünüyordum. Ama Savaş adlı çocuk çıkıp gitti. Of burası çok soğukmuş. Düşüncesiz insan sıcak bir yere sandalye koyar da onun üstüne bağlar bu ne elim bağlı ayğım bağlı sanki kaçıcam aklıma bir fikir geldi işe yararsa kaçacağım. Ama Savaşın gelmesi lazım beklemek zorundayım.

Savaş'dan devammm;
Şimdi ayağıma gelecekdir. O kızı öldürcem. Acıyorum o kıza ama napayım. Kız hırçın ama olsun ölünce hırçınlığı kalmayacak onun ölüsünü görecekler abimi çok özlüyorum. O da kardeşini özleyecek. Oradan ayrılırken gizlice takip edeceklerini biliyorum. Bunun için depoya girdiklerinde silahı gözlerinin önünde kardeşinin kalbine sıkıcam. Aynı abim gibi ölücek ve intikamım bitecek. Ateş arabadan indi. Ve yanıma geldi. Konuşmaya başladı.
Ateş:  Eylül nerde ona zarar verdin mi konuşsana lan. Dedi.
Savaş:  Sakin onu getirecek kadar mal değilim son sözlerinizi söyleyin diye getirdim seni arada söylesinler. Dedim.
Ateş:  Bak intikamın bizimle onun suçu yok. Bırak kızı. Dedi.
Savaş:  Hayır ölecek intikamımı alıcam. Sizde bir bardak soğuk su için artık. Dedim.
Ateş:  Bak sonu kötü olur nerde kız. Dedi.
Savaş:  Getirmedim dedik ya gidiyom ben. Dedim.
Ateş:  Sen görürsün şimdi.  Dedi.
Arabama bindim. Tamda istediğim gibi uzaktan takip ediyor. Deponun önüne hızlıca park edip kapıyı açık bırakıp hemen Eylül'ün kalbine dayandım silahı ve beklemeye başladım.
Eylül:  İmdattttt yardım edinnn imdattttt kimse yok mu diye bağırıp duruyordu. Sonra Ateş yardım etti diye bağırırken.

Ben silahı kavradım. Ateş yaklaşıyordu. Ama silahı Eylül'ün kalbine sıktım. Silah taramalıydı. Kanlar akmaya başlamıştı. Hemen kaçtım.

Eylül kurtulacak mı?
Yaşayacak mı?

Yorum ve vote atmayı unutmayın. Seviliyorsunuz...