Searching Happiness

Κεφάλαιο 8

-Τι είπες;
- Σ..σ..συγγνώμη.. Απλώς.. Παρασύρθηκα..
Τραύλισα μέσα από τα δόντια μου
- Δεν πειράζει.. Ούτως ή άλλως κι εγώ σε συμπαθώ.. Πολύ.. Κι ας γνωριζόμαστε μόνο 2 μέρες
Είπε και μου χαμογέλασε γλυκά.
Έπειτα από αυτό κάναμε ντουζ και πήγαμε για ύπνο. Ήμασταν πολύ κουρασμένοι και οι δύο. Μου παραχώρησε για άλλη μια βραδιά το δωμάτιο του αν και επέμενα να κοιμηθώ εγώ αυτήν την φορά στον καναπέ. Το επόμενο πρωί ξύπνησα με έναν φρικτό πονοκέφαλο. Κατευθύνθηκα προς την κουζίνα όπου για άλλη μια φορά είχε ετοιμάσει πρωινό ο Λουκάς. Με κοίταξε και μου χαμογέλασε πλατιά
- Καλημέρα στο όμορφο κορίτσι!
- Το κεφάλι μου..
Διαμαρτυρήθηκα τοποθετώντας το ανάμεσα στα χέρια μου. Το χαμόγελό του εξαφανίστηκε και ήρθε βιαστικός γονατιζοντας μπροστά από την καρέκλα στην οποία καθόμουν.
- Είσαι καλά;
- Δεν ξέρω.. Πονάει το κεφάλι μου φρικτά και ... Το στομάχι μου..
Απάντησα τοποθετώντας τα χέρια μου μπροστά στο στόμα μου.
- Ηρέμησε! Σε παρακαλώ.. Όλα θα πάνε καλά..Θες να πας στο μπάνιο να ρίξεις λίγο νερό στο πρόσωπό σου;
- Ναι..
Έτσι πήγα στην τουαλέτα.. Κλείδωσα την πόρτα. Δεν ήμουν καλά.. Και δεν το άντεχα.. Όχι σωματικά.. Ψυχολογικά.. Πονούσα...Έπιασα το κεφάλι μου.. Ζαλιζομουν.. Ύστερα από λίγο έκανα εμετό.
Τα είχα χαμένα.. Έτσι θα ήταν λοιπόν; Έτσι θα ήταν η ζωή μου από δω και πέρα;; Θα ζω κάτω από τον φόβο και την ανασφάλεια; Δεν θα μπορώ να κάνω όνειρα; Αυτούς τους γονείς είχα; Ο πατέρας μου δεν θα σταματήσει μέχρι να με πάρει πίσω.. Κι η μάνα μου.. Τι φταει να πονάει που το παιδί της έφυγε; Ό,τι και να ναι είναι μάνα μου και την πονάω.. Κι ο Λουκάς.. Ο γλυκός μου είναι τόσο καλός.. Τρυφερός.. Δίπλα μου σε ό,τι τον χρειάζομαι... Μέσα σε 48 και κάτι ώρες δεν με έχει αφήσει καθόλου.. Τι φταίει όμως να κουβαλάει και το δικό μου βάρος; Λες και δεν έχει δικά του προβλήματα..Ως πότε θα του φορτωθω; Ξεκινάει άλλωστε και μια καινούργια σχολική χρονιά..Μια δύσκολη χρονιά.. Τι θα κάνω;; Και τότε τον άκουσα να βαράει την πόρτα.
- Λυδία!! Είσαι καλά;; Μίλησε μου..!

POV Λούκα
Γαμωτο γιατί δεν απαντάει;; Μόνο να ναι καλά.. Μόνο αυτό Θέλω... Δεν γίνεται να νιώθω έτσι για μια κοπέλα που την ξέρω τόσο λίγο..Πως γίνεται να της συμπεριφέρθηκαν έτσι; Πως γίνεται να την πλήγωσαν έτσι; Πως θα αντέξει;
- Λυδία!!!
Χτύπησα για πολλοστή φορά την πόρτα αλλά και πάλι δεν πήρα απάντηση.
- Λυδία αν δεν ανοίξεις θα σπάσω την πόρτα!!
Μόνο να μην έχει πάθει τίποτα..Δεν της αξίζει να το περνάει όλο αυτό.. Το υπόσχομαι ότι θα την βοηθήσω.. Δεν θα την αφήσω ΠΟΤΕ! Να βρούμε μια λύση σε όλο αυτό..Θα τα καταφέρουμε.. Θα τα καταφέρει!
Και τότε άνοιξε Επιτέλους η πόρτα.Τα μάτια της ήταν κόκκινα και η όψη της με τρόμαζε.. Ήταν η πρώτη φορά που φοβήθηκα πραγματικά γι'αυτήν.. Δυο λέξεις βγήκαν μόνο από το στόμα της..
- Θα φύγω!
 
Τζα! Να μαι και πάλι😀 Δεν άργησα αυτήν την φορά.. Ελπίζω να το απολαύσετε αν και μικρούλι..!
Τι θα γίνει λοιπόν;
Θα φύγει όντως η Λυδία;
Για να ακούω γνώμες😜