Searching Happiness

Κεφάλαιο 14

-Λυδία!
-Λούκα!
Μόλις τον είδα μπροστά μου πάγωσα. Δεν έβγαινε λέξη από το στόμα μου και από ότι φαινόταν ούτε από το δικό του... Μετά από λίγα δευτερόλεπτα( που μου φάνηκαν αιώνας!) αποφάσισα να σπάσω την σιωπή και να ρωτήσω
- Τι κάνεις εσύ εδώ;
- Σπουδάζω;
Είπε σχεδόν σαν να ήταν κάτι το δεδομένο.. Μα ναι ! Τι χαζή που είμαι! Μου το είχε πει την ημέρα που γνωριστήκαμε ότι σπουδάζει εδώ..
- Σωστά
Απάντησα τελείως αμήχανα έχοντας κάνει την διαπίστωση στο κεφάλι μου.
- Εσύ τι κάνεις εδώ;;
- Εμμ να μωρέ.. Πέρασα στο χημικό... Χεχ.. Και καταλαβαίνεις σπουδάζω εδώ...
Όταν η αμηχανία μου χτυπάει κόκκινο δεν ξέρω τι λέω.. Προσπάθησα να φανώ κάπως... Εμμ πως το λένε; Φυσιολογική! Αλλά μάλλον πέτυχα το ακριβώς αντίθετο..!!
- Στο χημικό; Δηλαδή είμαστε συνάδελφοι τώρα πλέον;
Excuse me? Μπιτσάκι κάρμα θα σε βρω!!
Απλά θα ήθελα να ήξερα τι σκέφτεται τώρα αυτός για μένα...
- Ναι.. Από ότι φαίνεται.. Είμαστε!
Προσπάθησα να χαμογελάσω όσο πιο μη τρομακτικά γινόταν.
- Καλή φάση!
Τι; Μόνο αυτό; Αλήθεια τώρα;
- Χαχα ναι
Είπα ελπίζοντας να συνεχίσει η συζήτηση.
- Λοιπόν...
- Λοιπόν....
- Πήρες καφέ έτσι ;
Δεν είχε καλύτερο τρόπο έτσι; Οκ....
- Ναι.. Με περιμένει η κολλητή μου.
- Αα τότε να μην σε κρατώ από την παρέα σου...
- Όχι.. Εντάξει σιγά.. Θέλω να πω δεν υπάρχει πρόβλημα αν περιμένει λίγο..
- Εε και πάλι.. Τέλος πάντων.. Χάρηκα που σε είδα!
- Ναι κι εγώ!
- Θα τα πούμε λογικά.. Μια σχολή είμαστε.. Δεν χανόμαστε!
- Εε ναι θα βρεθούμε!
- Οκ..
- Οκ..
Και κάπως έτσι αποχαιρετιστήκαμε και πήγαμε προς διαφορετικές κατευθύνσεις.. Ξανά..
Δεν το πιστεύω ότι τον ξαναείδα! Και τώρα ίσως είμαι τυχερή και τον βλέπω πιο συχνά!
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΘΑ ΣΕ ΣΚΟΤΏΣΕΙ ΑΝ ΤΟ ΜΆΘΕΙ
Σκάσε ηλίθια φωνούλα !
Γιατί ντααα είμαστε στο wattpad και σαν σωστή πρωταγωνίστρια πρέπει να έχω μια ενοχλητική φωνούλα στο κεφάλι μου να συνομιλώ!
Και γιατί παρακαλώ να σκάσω; 
Όταν μάθει ο πατέρας σου ότι ξανασυναντάς αυτό το αγόρι θα σε σφάξει κυρία μου!
Εννοείς αν μάθει...!
Και ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε νοητά στον εγκέφαλο μου
Ωω ναι! Αν... Μ'αρέσει αυτό!
Χαίρομαι που συμφωνείς φωνούλα!
Τον είδα και μου μίλησε μετά από τόσο καιρό! Πόσο πιο τέλειο να γίνει ακόμα;
- Λυδία περίμενε!
Ακούστηκε τότε μια φωνή πίσω μου.
Γύρισα να δω και ήταν πάλι αυτός!
- Τι έγινε;
Ρώτησα ανήσυχη
- Να μωρέ σκεφτόμουν.. Αν θες κι εσύ βέβαια.. Να βγαίναμε για κανένα καφέ αυτές τις μέρες..!

Well done my friends!! Ακόμα ένα κεφάλαιο για εσάς ζεστό ζεστό!!!
Ελπίζω να σας αρέσει !
Θα εκτιμούσα πολύ ένα αστεράκι και ένα σχόλιο!❤