Searching Happiness

Κεφάλαιο 16

POV Λυδίας
Νιώθω τα χείλη του πάνω στα δικά μου πρώτα απαλά κι ύστερα έντονα. Σαν να τα καταβρόχθιζε. Σταμάτησε και με κοίταξε στα μάτια. Οι μύτες μας ακουμπούσαν. Μου χαμογέλασε.
-Σε θέλω! Μου ψιθύρισε
-Κι εγώ! Του είπα δειλά
-Από την πρώτη στιγμή που σε είδα! Θέλω να είμαι μαζί σου! Με κάθε τίμημα! Δεν θα αντέξω να σε χάσω ξανά Λυδία!
Μου είπε κι εγώ τα έχασα. Ήξερε ότι δεν γινόταν αυτό. Πως θα μπορούσα να ξεφύγω από τους γονείς μου; Αν μάθαιναν ότι είμαστε μαζί.. Δεν θέλω καν να φανταστώ τι θα γινόταν.. Ήδη την προηγούμενη φορά η αντίδρασή τους ήταν απαίσια.. Τώρα μπορεί να του έκανε όντως κακό ο πατέρας μου..
-Κι εγώ σε θέλω.. Ψέλλισα.. Ξέρεις όμως ότι δεν γίνεται να είμαστε μαζί.. Οι γονείς μου.. Ο πατέρας μου..
-ΔΕΝ ΜΕ ΜΟΙΆΖΟΥΝ ΌΛΑ ΑΥΤΆ! Σχεδόν μου φώναξε... Λυδία.. Η φωνή του πιο ήρεμη τώρα.. Θέλω να είμαι μαζί σου! Σε σκέφτομαι κάθε μέρα.. Είναι τελείως τρελό αλλά δεν πρόκειται να σε αφήσω στα χέρια αυτού του ανθρώπου..
- Λουκά δεν καταλαβαίνεις.. Δεν μπορώ να πάω κόντρα στους γονείς μου..
-Μπορείς! Και θα σε βοηθήσω κι εγώ σε αυτό! Δεν θέλω να φοβάσαι ρε γαμώτο...
-Δεν είναι τόσο εύκολο.. Έχουν σχεδόν προγραμματίσει την ζωή μου.. Να τελειώσω την σχολή.. Να βρω μια δουλειά ως καθηγήτρια χημείας στο δημόσιο.. Ούτε καν να την σκεφτώ την έρευνα δεν με αφήνουν.. Να παντρευτώ από προξενιό με κανένα πλούσιο γιο φίλων τους.. Για συμφέρον όχι τίποτα άλλο...
-Και σ'αρέσει αυτό; Ειλικρινά θες να ζήσεις έτσι;
-Θέλω δεν θέλω δεν έχω άλλη επιλογή.. Έχω κουραστεί τους καυγάδες...
-Σε παρακαλώ μην το λες αυτό.. Θα είμαι δίπλα σου εγώ.. Σε ό,τι θες.. Δεν θα σε αφήσω να υποφέρεις ξανά όπως σε είδα τότε.. Το υπόσχομαι!
Ξεφύσηξα και σταύρωσα τα χέρια μου.. Δεν ξέρω.. Δεν ξέρω αν πρέπει.. Δεν ξέρω αν είναι σωστό..
Με πλησίασε και φίλησε ξανά απαλά τα χείλη μου. Με πήρε αγκαλιά και μείναμε έτσι για ώρα.
-Εντάξει ! Ας το προσπαθήσουμε!
Είπα κι είδα τα μάτια του να λάμπουν από ευτυχία!
-Μωρό μου!
Φώναξε και άρχισε να με φίλα σχεδόν σε όλο μου το πρόσωπο κι έπειτα κατέβηκε και στο λαιμό!
Λίγο μετά περπατήσαμε περίπου μέχρι το σπίτι μου. Δεν δεχόταν να μην με συνοδεύσει!
-Καλύτερα να με αφήσεις εδώ. Ας μην στρίψουμε την γωνία. Μην το διακινδυνεύουμε.
Πρότεινα κι ευτυχώς συμφώνησε. Με καληνύχτισε και έφυγε από την άλλη μεριά.

Όλα το βράδυ δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. Τον σκεφτόμουν συνέχεια! Τα μάτια του.. Τα χέρια του.. Τα χείλη του πάνω στα δικά μου.. Ανατριχιάζω και μόνο στην σκέψη. Ήταν από τις πιο όμορφες στιγμές που έχω ζήσει..
   Ίσως η ζωή μου να μην είναι πλέον τόσο χάλια πια...!

Το επόμενο πρωί ξύπνησα κι ο ήλιος έλαμπε! Θα ήταν μια πολύ ωραία μέρα! Το μήνυμα στο κινητό μου που μόλις είχε χτυπήσει έγραφε :
-Καλημέρα κορίτσι μου!

Λοιπόν εδώ είμαι πάλι! Το ξέρω έλειψα για πολύ καιρό. Ήρθα κι ετοιμάζω συνέχεια!! Ορίστε και 2ο κεφάλαιο σε μια μέρα! Ελπίζω να σας αρέσει! Περιμένω σχόλια και γνώμες ❤️❤️❤️