Bts İle Hayal Et

38. Bölüm

Abime oldukça alışmıştım. 2 saat geçmesine ramen çok iyi anlaşmıştık. "Hadi gel Melisa sana bir şey göstereceğim" dedi ve benim elimden tutup merdivenlerden yukarı çıkardı aslında süründürdü desem daha iyi olur çünkü hızına yetişemedim. Beni beyaz kapılı bir odanın önüne getirdi ve kapıyı yavaşça açtı. Beyaz ve pembe renkleri ile süslenmiş oda gözlerimi kamaştırıyordu. "Burarı neresi?" Dediğimde "Senin odan" dedi. Anlamadığım ben henüz burada mı kalıcam yoksa Kore' ye geri dönmeye karar vermemişken bu oda neyin nesiydi ayrıca ben 5 yaşında bir kız çocuğu değildim ve pembe rengeni sevmezdim daha çok mavi ve siyah benim tarzımdı. Suratımı buruşturdumumu fark edince "Ne? Yoksa beğenmedin mi, ah evet çok pembe değil mi? Üzgünüm, ne tarz seveceğini bilmediğim için bu şekilde bir dizayn yaptım. Ama burada kalacağın için odanı istediğin gibi düzenleyebilirsin" dediğinde yatağa oturdum oda yanıma oturdu. "Abi bak ben burada mı kalacağım bilmiyorum yani Kore benim hayalimdi ve bu hayalimi gerçekleştirdim burda yaşamayı bende çok isterim ama-" sözümü kesti "Okul önemli değil burda sana daha güzel daha lüks bir okulda okuma şansı ver-" bu sefer ben onun sözünü kestim. "Hayır hayır sorun okul değil oradaki hayatım, orada çok güzel arkadaşlık ilişkilerim var ve en önemlisi orada erkek arkada-" sözümü tekrar kesti "Bak Melisa bunu bir düşün olur mu sonuçta ben senin abinim ve eminimki o erkekle olan ilişkin sonsuza dek sürmeyecek ama benimle sürecek, seçimi yap" dedi ve odadan çıktı. Neydi şimdi bu gerçekten Suga ile ayrılırmıydık, beni bırakırmıydı. Belkide son zamanlarda onun üstüne çok gitmiştim. Türkiye' ye gelmek istediğinde izin vermemiştim, ayrıca Türkiye' ye gelirken beni uğurlamak için uyanmamıştı bile yoksa kötü bir şey mi oldu.

Telefonuma gelen arama ile düşüncelerimden çıktım ve telefona uzandım arayan Poyraz' dı

"Alo Poyraz"
"Melisa biz uçak biletini ayarladık 10 dakika sonra uçak kalkacak saat 6.30-7.00 gibi evin önünden alırız seni"
"Tamam ben hazırlanmaya başliym"
"Tamam görüşürüz"
"Görüşürüz"

Sevinçle yataktan kalktım ve abimin yanına salona gittim. Oturmuş telefonla ilgileniyordu.
"Abi arkadaşlarımla buluşucam bir kaç saat sonra sorun olurmu?" "Kiminle buluşacaksın" sanki tanıyormuş gibi soruyordu. "Tanımazsın ama Poyraz ve Pamir" dediğimde "Peki kim bu erkekler" dediğinde erkekler derken üstüne basarak söylemişti. Ne yani daha ilk saatlerden sert abi rolüne mi girecekti? "İkiside ilk okul arkadaşım ve onlarla buluşucam" dedim bir şey demesine fırsat vermeden kapının önündeki valizi elime aldım ve üst kata odama çıkardım. Valizi açtım ve içindeki kıyafetlerimi özenle dolabıma yerleştirdim ve ne giyeceğimi seçtim. Siyah şortumu ve üstüne mavi gömleğimi seçip yatağa koydum ve üstümdeki kıyafetleri çıkarıp duşa girdim. Duştan çıktığımda saçlarımı havluya sardım ve bornozumla beraber odama yürüyordum. O sırada abimi gördüm ve bornozumun göğüs kısımlarını tutup birbirine yaklaştırdım. Ve hızlı adımlarla odama koştum. Beni görünce anlamadığım şekilde gülümsemişti. Bu da istemsizce korkutmuş ve utandırmıştı odama girdiğim anda kapımı kilitledim ve bornozumu tutmayı bıraktım. Çok mu çabuk güvenmiştim. Ama olamazdı babamız hakkında her şeyi biliyordu. Düşüncelerimden ayrıldım ve yatağımdaki kıyafetleri giyindim.

Saçlarımı açtım ve hafif dalgalı saçlarımı taradım. Ve kendimi yatağa attım gerçekten yorgundum. Saatte baktığımda buluşmaya daha bir saat olduğunu gördüm ve biraz kestirmeye karar verdim ne olur ne olma diye telefonumun alarmını saat 6 ya kurdum ve telefonumu şarja takıp kendimi rahat yatakta uykuya bıraktım.

Alarmın sesi ile kalktım ve aymada son kez kendimi kontrol ettim. Telefonumu elime aldım ve Poyraz' ı aradım.
"Poyraz, geldiniz mi?"
"Evet kapının önüne gelmemize 10dakika kaldı"
"Tamam o zaman ben yavaş yavaş çıkıyorum"
"Tamam"
Aynada son kez kendime baktım ve odadan çıkıp aşağı kata indim.Abimi göremeyince arama gereksinimi duymadım ve ayakkabımı giyip çıktım. 2-3 dakika kapıda bekledikten sonra sarı renkte modern bir araba kapının önünde durdu ve içinden Poyraz ve Pamir çıktı. Her zamanki gibi tarz ve yakışıklılardı. Koşarak ikisinede sarıldım. Arabada arka koltuğa oturdum. Pamir arabayı kullanırken aynadan bana baktı ve "Melisa ne kadar güzelleşmişsin" dedi gülümsedim tam teşekkür edecektim ki Poyraz ın öldürücü bakışlarının Pamir' de olduğunu fark ettim. "Aman Tanrım, yoksa sizz!" Dediğimde ikiside güldü. Aslında her zaman ikisi ile de çok yakın olmuştum ama Poyraz la daha yakındım ve onun Pamir' den hoşlandığını biliyordum. "Aman Tanrım si çıkıyorsunuz" dediğimde Poyraz heyecanla bana döndü "Melisa biliyor musun o da benden hoşlanıyormuş ve biz sevgili olduk" dediğinde ikisi için de çok sevindim.

Eskiden hep gittiğimiz kafeye geldik ve atnı yerimize oturup aynı şeyleri söyledik. "Ee neler oldu Kore' de? Kurtulabildin mi şu peşindeki mafyalardan" diye sordu Pamir. "Ah aslında çok uzun bir hikaye ama kısaca ben koreye onlardan kaçmak ve hayallerimi gerçekleştirmek için gittim. Neyse okulumun yurdunda kalıyordum ki mafyalar beni bulup odama kadar geldi adam tam bana tecavüz edecekti ki yurttan ve sınıftan arkadaşım beni kurtardı. Hemde bir kez değil bir kaç kez beni ellerinden o aldı. En sonunda onlardan kurtulmam için babamın borcunu o ödedi. Ve bende ona borcumu ödemek için evinde hizmetçiliğe başladım. Ama biz aşık olduk. Şu an sevgiliyiz." Dediğimde ikiside çok sevindi. "Fotoğrafınız varmı göstersene çok merak ettim" dedi Poyraz bende telefonumu açtım ve galerimde karşıma çıkan ilk beraber fotoğrafımızı açtım. "İşte bu" dedim ikisinede göstererek.

"Gerçekten çok yakışıklıymış" dedi Pamir. Kesinlikle öyleydi. "Yani sen artık onun hizmetçisi değilsin onun evinde kalıyorsun ve sevgilisiniz" dediğinde başımı olumlu anlamda salladım. Poyraz lafa girdi "Peki neden bir anda Türkiye' ye geldin?" Dediğinde abim mevzusunu anlattım. "Anlıyorum Melisa ama sonuçta o bir yabancı, ya gerçek abin değilse ve niyeti kötüyse" dediğinde aslında çok haklı olduğunu fark ettim. "Ama babam hakkında çoğu şeyi bildi, buda onu tanıdığını gösteriyor" dediğimde "Bu kadar çabuk karar vermememelisin" dedi. Sohpete devam ettik ve akşam saat 8 gibi beni eve bıraktılar. Kapıyı çaldığımda kapı hızla açıldı. Karşımda sinirli bakan bir abim vardı. Elimdeki telefonu sertçe çekti ve "Ah senin için çok endişelendim telefon numaran da yok arıyamadım, neden haber vermiyorsun?" Dedi ona cevap vermedim ve telefonumu elinden alıp iyi geceler dileyip odama çıktım.