Çıkmaz Ayın Son Perşembesi

-5- İnanamiyorum

Yüzü daha once hic gormedigim kadar kizarmisti.Evet.Sarilmak istiyorum."Herseyi unutalim,beraber olalim"demek istiyorum.Ama yapamiyorum.Ortamdaki romantik atmosferi bozdum.Dik bir sekilde yuruyordum.Arkama bakmak istiyorum.Ama bakamiyorum.Mutlu degilim.Pismanim ustune ustluk.Ne kadar da haketmis olsa da.O sirada biri elimi tuttu.Merak etmeyin canlarim.Aleyna."Parti de cok eglenicez ya." "He Aleyna he." "Hayir.Geliyosun dimi.Beni onlarla yalniz birakma Zeynep." "Aleyna." "Askim ?" "GELMİYORUM!" "Aman iyi tamam." Aleyna'nin bu kadar kolay pes.edecegini zannetmiyorum acikcasi.Ayy!Bi gelemedi su taksi.Hah,geldi!.Evin onune geldigimde.Kapinin onunde bir adamin ayakkabisi vardi.İceri girdim.Uzun boylu yakisikli bir adam tam bir bankaciydi.(Annemde bankaci) İs yerinden tanistilar sanirim.Ama dur.Ya baska bir niyetle bizim evde ise.Adam bana nazik sesi ile "Merhaba".Simdi agzina sicmak istiyordum acikcasi.Ama bende zoraki bir gulumseme ile "Merhaba!"dedim.O sirada annem iceriden geldi."Ah,Zeynep geldin mi ?" "Sence anne?" Annemin gulumsemesi acik bir farkla dustu ve "Sen Hakan ile tanistin mi ?" Hayir dercesine basimi salladim.Bu adama kanim isinmadi benim."Bak HakanCIM bu Zeynep tatli kizim"."Memnun oldum"dedi.Sirin gulumsemeyle.Ama ben memnun olmadim."Bende memnun oldum,Annecim gelir misin bi?" "Ama kizim simdi -" "Anne GEL,hemen!"Annemle yatak odama girdigimizde anneme nefret dolu gozlerle baktim."Neyin nesi bu dusundugum sey mi ?" "Hayatim bak aslinda-" "Anne,evet ve ya hayir" Annem basini onune egdi.Bana kizma dercesine bakti."Evet :("

Evden kacmak.Hmm sanirim su an icin en mantiklisi.Montumu ve cantami hizlica alip cikarken oradan gicik bir ses "Nereye gidiyorsun?" Arkami dondum.Kaşlarimi kaldirdim ve "Sana ne" diye çıkıştım.Daha sonra kapiyi sertce kapattim.Gidicek yerim yoktu.Üf herneyse biraz takilirim bakarim sonra caresine.

&&&

Pazartesi gunune uyanmak.Cok kotu.Zoraki bir sekilde okula gittim.Aleyna endise icindeydi.Off yine noldu ki."Zeyneeeep.Sana feci seyler anlatcam.Cuma gunu olanlari biliyosun.Hani cikista kucuk bir konusma yapmistiniz.Ozur falan dilemisti." "Evet Aleyna noldu?" "O aksam partiye Bartuda gelmedi.Sevilde krizlere girdi.Sonra bunlar kavga falan etmis.Vee" "Ayrilmislar?" "Yesss" Tebessum ettim ama.Nedense sevinmemistim.Bilmiyorum.Bartu beni cok kirdi.Hemde cok."Ve Emre(bartunum kankasi) soyledi.Bartu birine cikma teklifi etmeyi dusunuyormus." "Kime peki?" "Bilmiyoruz.Emrede bilmiyor soylememis.Zeynep,ya o kisi sen isen?" "Off Aleyna" dedim ama ne biliyim sonradan aklima geldi.Ya o kisi bensem.Bu dusuncelerden zor da olsa siyrildim.

O sirada Sevil bagira cagira iceri girdi.Off kabak yine benim uzerime patliyacak."Senin yuzunden dimi sen dedin ona Sevilden ayril diye.Senin yuzunden !" Suan da ona dalmamak icin kendimi zor tutuyordum.O sirada iceri Bartu girdi."Sevil!". Ayy bagirisi bile ayri bi tatli ama ya.Hic gormedigim kadar da sertti acikcasi.Neyse.Sevil biranda arkasini dondu.Yuz ifadesini gormelisiniz.Hortlak gormus gibi."Bartu?" "Kendine gel Sevil! Gozumde daha fazla dusme."Oh oh laflara bak dizilerdeki gibi.Sevil'in gozleri dolmustu.Hah.Boyle olur.Ben ki okulun en populer cocugunun sevgilisi olan kizim.Ne? Ne diyorum ben ya?. Cikmiyoruz bile.Ayy yine baslama Zeynep.Neyse.Nerde kaldik.Hah.Hatirladim.Sevilin gozleri doldu.Bartu ona nefretle bakiyordu.Sevil kosar adimlarla siniftan cikti.Sinifta ben Bartu,Aleyna kalmistik.Ben saskin gozlerle ve sirasiyla Bartu ve Aleynaya baktim.Konusmak icin hazirlandim.Hersey burada biticekti.Ucumuzken bitiricektim.Dogrulari acik acik soylecektim.Bartuyu sevdigimi yani.Hepsi dikkatle soylicegim sozleri dinlemek icin bana bakiyorlardi.Bense tek bir sey soyledim."İnanamiyorum."