The Billionaire's Chef Wife (Slow Update)

Chapter 7

15 minutes. 15 minutes nalang ang kanyang hihintayin at makikilala na din niya ang kanyang Fiancé. Honestly, wala siyang kaideya-ideya of what he looks like. Her father and grandfather didn't even bother giving her some pictures of him. All she know is that he is a business man, a powerful one. And his name is Ingram Deuce Galvano and that's it. Nothing more. She even tried searching him in google pero wala siyang nakuha even pictures of him ni isa wala. He is that mysterious and private.

5 minutes more left pero naiinip na siya kakaantay. Jeez! He should be the one waiting not her. Pero dahil nga baka daw busy yung tao, agahan nalang daw ang pag-punta ayun sa dad niya. Nakipag-argue pa siya dito but obviously she didn't win so here she is waiting for about 25 minutes now. Tsk.

Naagaw ang kanyang atensiyon ng biglang may kumatok at iniluwa nito ang isang waiter.

"Excuse me Ma'am, I will just inform you that Mr. Galvano will be here in a moment. He just need to check some stuff first before he attend to you." Pag-iimporma nito sa kanya.

"Ooh.. is that so. Okay, thankyou for informing me." Sagot niya dito.

"No problem Ma'am. Enjoy your dinner." Saad nito bago umalis.

She heaved a sigh. He better be here exactly 7:30 or else sabi niya sa utak niya. Napatingin siya sa oras, may 3 minutes nalang itong natitira at pag hindi pa ito dumating aalis na siya. Ayaw na ayaw niya ay yung nali-late sa usapan. Pagsinabi nang ganitong oras dapat andun na.

Maya-maya pa napatingin ulit siya sa kanyang relo at may 2 minutes pang natitira. She roll her eyes. Bakit ang bagal ng oras. Jeez! Just show up already! Sigaw ng utak niya. All she wanted now is to get this done so she can go home and rest. Parang napagod siya kakaantay and she is getting bored. Pero bakit parang slow motion yung oras. Urgh Napahalukipkip na lamang siya nang may biglang kumatok na naman at unti-unti itong bumubukas, tiningnan niya ulit ang oras at eksaktong 7:30 na. Finally, He's here! Pipi niyang sabi.

Agad niyang itinaas ang tingin papuntang pintuan pero napakunot-noo siya nang makitang nakatalikod ito at may kausap sa kabilang linya. Hindi niya mapigilang mapataas ang kilay. Dapat sa mga oras na yun siya na ang kausap nito at hindi kung sino. Hindi niya inaalis ang tingin dito kahit nakatalikod pa rin ito. He is wearing a color blue three piece suit and a brown leather shoes. Obviously, galing sa trabaho.

Nakita niyang ibinaba na nito ang cellphone at unti-unti nang humaharap sa kanya pero hindi pa rin niya binabawi ang tingin dito at kahit na hindi na naman nakataas ang kilay niya kita naman sa mukha na she is bored. Pero mukhang hindi naman ito nakaapekto sa lalaki dahil nakapoker-face ito. Yes, poker-face everyone. At siya pa talaga ang may ganang magpoker-face, sa isip-isip niya.

At ngayon nga kitang-kita na niya ang kabuuan nito. He is tall, that's all. (Di nga?) Okay, he is handsome too. There I said it, happy now? Tsk.

Nakaupo na ito sa harapan niya at tumingin ng deritso sa kanya. Wala ata sa bukabolaryo ng lalaki ang salitang  "Staring is rude" dahil Ilang minuto pa ang nakalipas hindi pa rin ito nagsasalita, at nakatitig lamang ito sa kanya. At dun siya biglang nakaramdam ng inis. Kaya naman siya nalang ang nagbasag ng katahimikan.

"Are we staying like this for the rest of the night or what?." Sabi niya na hindi maitago ang inis sa boses.

"You're bored." Simpling sagot lang nito.

She furrowed her forehead. Not because of his statement but of his voice. It was dangerously deep.

"Let's get this done. I know you're busy. So lets start talking."