ukala sevgilim

ukala sevgilim 11.bölüm

Sessizlik.Hayatım boyunca hep sessizlikten korkmuşumdur.Sessizlik,hiçbir şeye çözüm getirmez.Sorunlar hep,kilitlenmiş bir kutuda öylece durur.Ben çok küçükken,hep annem ve babamın büyük tartışmalarından kaçıp, odamın kapısının arkasına ürkek bir şekilde,saklanırdım.Hep bu kavganın bitmesini,annem ve babamın birbirlerine ettikleri sayısız küfrü duymamak isterdim.Nihayet bitmek bilmeyen sesli hakaretler bittiğinde,evde sinir bozucu bir sessizlik olurdu.Bu neredeyse 1 ya da 2 hafta sürerdi.Bu yüzden hep yalnız büyümüştüm.Ne annemle konuşabilirdim ne de babamla.Aralarında ki dargınlık büyüdükçe,bende gittikçe içime kapanıyordum.Şimdiyse,stark ile arabada sessizce ilerliyorduk.Akşam beni ,boş odada öfkeli bir şekilde bıraktığından beri sanki iki yabancı gibiydik.Garip bir şekilde,benden sanki çekinir gibi bir hali vardı.Ve ben artık bu sinir bozucu sessizlikten sıkılmıştım.Fakat gene de konuşmak için ağzımı açmayacaktım.Sonunda şirketin garajına geldiğimizde,içime derin bir nefes çekerek, dışarı çıkıp şirkete doğru yürümeye başladım.Stark’ın peşimden geldiğini bliyordum.

“Victorya.”dedi arkamdan seslenerek stark.En azından adımı söyleyebilmişti.Çünkü sabah kalktığımdan beri yüzüme bakmadığı ve konuşmadığı için dilini kaybettiğini düşünmeye başlamıştım.Tek kaşımı ,merakla yukarı kaldırıp ona baktım.Yanıma gelmiş ve bir elini bana uzatmıştı.

“Ne oldu?”dedim bana uzattığı eline,kısık gözlerle bakarak.Stark hafifçe tebessüm edip,elimi eline kenetledi.

“Oyun başlıyor.”Tabi ya ben bunu tamamıyla unutmuştum.

“Ah,pekala.O zaman gidelim.”dedim.Stark ,başını sallayıp beni şirketin içine doğru yönlendirdi.Elleri sıcacıktı ve nedense ellerimden kalbime doğru karıncalanmalar başlamıştı.Bu duyguları neden stark,elimi tuttuğunda hissetmek zorundaydım ki?Ve neden herkes stark ve bana şaşkın gözlerle bakıyorlardı?Bu çok utandırıcıydı.Nihayet stüdyoya geldiğimizde,rahat bir nefes alabilmiştim.İçeriye girdiğimizde angela’yı ileride bay damon ile konuşurken görmüştüm.Yeşil gözleri,sanki içeri girdiğimizi hissetmiş gibi bize doğru kaydı.Gözlerindeki kıskançlığı tüm bedenimde hissetmiştim.Bu neredeyse tüm vücudumun ürpermesine sebeb olmuştu.S       tark,elimi daha da sıkıp beni bay damon ve angela’nın yanına götürdü.

“Merhaba victorya.”dedi bay damon daha sonra kahve gözleri stark’a kaydı.”Merhaba stark,bizde Angela ile çekilecek fotoğraflar hakkında konuşuyorduk.”dedi cümleleri tek tek sıralayarak.Gözlerimi angela’dan saklamak için bay damon’a odaklanmıştık.

“Ve victorya,gerçekten kusura bakma sana haber vermeyi çok isterdim ama herşey bir anda gelişti.Artık Angela ile beraber çalışacaksınız.İyi anlaşacağınıza eminim.”dedi angela’yı eliyle göstererek bay damon.Gözlerimi Angela’nın ,kıskançlık dolu güzel yüzüne çevirdim.

“Seninle çalışmak güzel olacak.Dün kü karşılaşmamız pek uygun olmadı.Ben victorya”dedim çenemi dik tutmaya çalışarak.Eğer stark’a yardımcı olmak istiyorsam,güçlü görünmeliydim.

“bende Angela.”dedi başını sallayarak.

“Siz birbirinizi görmüş müydünüz?”dedi bay damon  kısık gözleriyle ikimizi incelerken.

“evet.”dedim angela’ya bakarak.Gözü,hüzünlü bir şekilde stark’daydı.

“Anladım neyse sanırım artık çalışmaya başlamanız gerekiyor.görüşürüz sonra.”diyerek yanımızdan yavaş adımlarla ayrıldı.

“evet sevgilim,sanırım artık hazırlanman gerekiyor.”dedi stark.Bunları belimden kavrayıp,kulağıma çekici bir ses tonuyla fısıldarken söylemişti.Bu sevgi cümlelerini,angela’ya nispet olsun diye söylediğini biliyordum.Fakat gene de bir an için bunun gerçek olmasını dilemiştim.