ukala sevgilim

ukala sevgilim 13.bölüm

Stark;

Elimde ki televizyon kumandası’nı öfkeyle koltuğa fırlattım.Bu, küçük, baş belası garip surat ,neden hala gelmemişti?Tamam,bana bu akşam gelmeyebilirim demişti ama sonuçta gelme ihtimali de vardı.Acaba ne yapıyordu şimdi?Belki de gene sarhoş bir herifle dans edip,kendini yeni bir bela açıyordu.İçimde ki vurdumduymaz ses “bırak,boşver “diyordu  ama gene de garip bir şekilde onu merak ediyordum.Sıkıntıyla iç çekip,çift kişilik koltuktan doğrularak ayağa kalktım.Sanırım uyumak en iyisiydi.Odama doğru birkaç adım atmıştım ki,cebimde ki telefonun çalmasıyla durakladım.Bu saatde kim arardı ki?Telefonu kim olduğuna bakmadan yavaşça açtım.

“Alo,stark”dedi hattın diğer ucundan  saprona bir ses,kesik nefeslerin arasından.

“Buyrun benim.”dedim merakla.

“Benim kayla,victorya’nın arkadaşı.Victorya pek iyi değil.Buraya gelebilir misin?.Ben kimi arayacağımı bilemedim.”dedi soluk almadan konuşurken.Ben ise kelimelerin arasından sadece,victorya iyi değil kısmına takılmıştım.

“Ne..ne olmuş victorya’ya?”dedim endişeyle. Sesim 2 oktav yükselmişti.Arkadan ,bir öğürme sesi gelmişti.

“Sanırım biraz içki’yi fazla kaçırdı.Biz seninle karşılaştığımız bardayız.Şimdi kapatmam gerekiyor.”dedi ve telefonu yüzüme kapatmıştı.Ah,bu küçük kadın ne yapmaya çalışıyordu?Kafamda ki kötü senaryoları bir kenara bırakarak,elimdeki telefonu, hızla cebime atıp hızlı adımlarla evden çıktım.

*****************************************************************

victoria;

“o pislik herifi,neden çağırdın,kayla.”dedim 3 yada 4’üncü öğürme nöbetinin arasından.Midem feci bir şekilde bulanıyordu.Ayakda duramadığım için ,kayla’nın küçük,bedenine yaslanmıştım.Bunun sorumlusu,beni öpüp sonra da beni başından savan adi herif stark’tı.Şimdiyse ona bu şekilde güçsüz,acınası görüneceğim için kayla’ya içimden bildiğim bütün küfürleri sayıyordum.Niye onu aramak zorundaydı ki?

“Viky,senin sarhoş halinle baş edebileceğimi sanmıyorum.Ayrıca ayakda bile duramıyorsun ,seni nasıl taşıyacağım.Hem kendin söyledin artık stark ile kalmıyor musun?İyi işte o seni taşıyabilir.”dedi düşmemem için kolumu zorlukla tutarken.Midemden gelen acılı bir kasılma ile tekrar yere doğru kusmaya başladım.Şuanda yerin dibine girip,bir daha da çıkmak istemiyordum.

“Victorya”dedi nereden geldiğini çözemediğim endişeli, tanıdık bir ses.Ah!olamaz bu stark’tı.Kafamı kaldırıp,kusmaktan kan çanağına dönmüş gözlerimi ona çevirdim.

“Defol burdan,benimle uğraşmana gerek yok.”Dedim gözlerimi öfkeyle gözlerine dikerek.Yeşil gözlerinden,burnuma dolan erkeksi kokusundan,bana böyle acır gibi bakmasından herşeyinden nefret ediyordum.Kalbimi geri dönüşü olamayacak kadar yaralamıştı.

“Gel buraya sarhoşsun.Seni eve götüreyim.”dedi sanki ona hiç bağırmamışım gibi.Daha sonra beni hızla kucağına alıp,kayla’ya döndü.

“Teşekkürler kayla aradığın için. Gerisini ben hallederim.”dedi masumca gülümseyerek.Bu haliyle onu dünya’nın en zararsız erkeği ilan edebilirdiniz.Ama ben onun ne kadar acı verici bir pislik olduğunu biliyordum.

“Bırak beni.Ben kendi arabamla giderim.”dedim kolları arasında öfkeyle debelenirken.

“Arabanı ben alıyorum tatlım.Yarın getiririm.”diyerek bana göz kırpan kayla,yavaş adımlarla yan ımızdan sinsi bir sırıtışla ayrıldı.Bunu bilerek yaptığını biliyordum.Neden yakın arkadaşım dahi,bana yardımcı olmuyordu?Şimdi kayla yüzünden,stark ve onun mükemmel kokusuyla başbaşa kalmıştım.