I Am A Princess

Princess 5

Calistha's P.O.V.

After ng mahigit isang linggong pananatili ko sa hospital. Sa wakas ay nakalabas na rin ako. At heto ako naglalakad papuntang room. Sa kabutihang palad wala pa namang nagtatangkang bulihin ako.

Nangangalahati na ako sa aking paglalakad patungo sa room. Nang bigla na lang may nangbato sa akin ng tubig.

Tubig?

Napatingin ako sa paligid habang patuloy lang ang paliligo ko sa tubig. Nakita ko ang mga dahilan ng pagkakaroon ng slight na trauma at phobia ko sa tubig.

Ikaw ba namang muntikan ng patayin ng tubig diba?

Kanina na nga nahirapan pa akong maligo. Natatakot ako na baka sa pagkakataong iyon ay talagang mapatay na ako ng tubig. Bumabalik kasi yung nangyari one week ago. Minsan nga namamalayan ko na lang na may pumapatak na luha sa mukha ko. At kahit yun kinatatakutan ko.

Big deal para sa akin pero sa iba ang babaw lang non.

Nakayuko lang ako habang tumatawa ng mala demonyo ang mga nangbubuli sa akin.

Biglang sumagi sa isip ko kung sasabihin ko ba sa kanilang ako si Calistha Miranda Sandoval. Ang anak ng may pinakamaimpluwensyang MAFIA? ang MAFIA LORD na si  Kyle Sandoval? Anak ni Cathy Miranda. ang pinakamagaling na lawyer sa buong mundo. At ang anak ng pinakamayamang pamilya sa buong mundo ay titigilan na nila ako?

Unti unting namuo ang galit ko. Parang bumabalik ako sa dati. Na palagi lang tahimik walang imik. Hinahayaan ang iba na tapak tapakan lang ako. Yung babaeng ayaw maging GANGSTER HEIRESS at MAFIA PRINCESS.

I felt so small hindi ko man lang kayang tumayo sa sarili kong mga paa.

Patuloy parin sila sa pagpapaligo sa akin. Napako na yata ako sa kinatatayuan ko. Hanggang sa dumating si Zayne.

"Tigilan nyo na yan, o baka gusto nyong paalisin ko kayong lahat dito." Sabi nya. Nagsialisan naman ang mga estudyante na nangbubuli sa akin.

"Salamat, pati na dun s--" hindi ko naituloy ang sasabihin ko nang magsalita sya.

"No need to say thank you. Hindi ko yun ginawa para iligtas ang buhay mo. Ginawa ko yun dahil gusto kong makaganti sa black blood. Gusto ka nilang mamatay kaya kinuha kita doon at hinayaang mabuhay." Sabi nya na wala man lang akong nakita na kahit na anong emosyon.

Nilagpasan nya lang ako pati ng mga kaibigan nya.

Nakatayo lang ako doon. Naiiyak, nasasaktan, namamanhid dahil sa galit na nararamdaman ko. Kumuyom ang mga kamay ko.

Akala ko iba sya. Yan ako eh madaling magtiwala, madaling humanga. Wala akong pinagkaiba sa mga ka school mate ko na palagi na lang nag fafangirl.

Napaangat ang ulo ko nang may nakita ako isang pares ng sandals.

"Dont cry, hindi yan ang kilala kong Ali. You never cry because of rejection." Sabi nya. Hindi ko man lang napansin na umiiyak nanaman ako. Kaya pinahid ko yun at ngumiti kay Mara.

"Your a tough girl Ali, im proud of you. Nakaya mong pagtiisan ang mga taong ayaw sayo and you didnt force your self to them to like you and notice you." Ngumiti sya saka ako niyakap.