ZORAKİ KOCA

kız isteme

Uyandıgımda Umutun odasında koltukta yatıyordum gözlerimi açtıgımda Tuna ve Umut tip tip bana bakıyolardı.Eminim Umutun elinden kurtulusum yoktu.Ve iste beklenen an.

"beni ne kadar korkuttun biliyo musun Tuna orda olmasaydı çocuga bisey olabilirdi daha önemlisi sana bisey olabilirdi sana bekle dedim demi ama yok Hayal hanım illa bildigini okuyacak sana size bisey olsaydı nolacaktı hıh? konussana cevap ver bana"

Bana çok sinirlenmişti anlasılan ama o sakinlesene kadar konuşmayacaktım.anladıgım kadarıyla ayagım takıldıgında Tuna ordaymış ve beni tutmuş canım ya nasıl korktu kim bilir ama isteyerek olmadı degil mi.Ben hala onlara boş boş bakarken Tuna söze girdi.

"Umut biraz sakin olur musun bak Hayal hala şokta gibi hesap soracagına yanında olmalısın o da çok korkmuş."

o sırada içeri paldır küldür biri girdi ve işte Beyza sıç.

"Hayal sen naptıgını sanıyorsun hamile hamile bok mu varda dolaşmaya çıkıyorsun peki sen Umut nasıl yalnız dolaşmasına izin verirsin"

"hayatım biraz sakin olur musun?"

"olamam Tuna anlamıyorum siz nasıl anne baba olacaksınız daha kendinize sahip çıkamıyosunuz hıh"

işte bu canımı çok yakmıştı çünkü dogru söylüyordu.Ben kendime bakamıyorum bebegime nasıl bakıcaktım nasıl Anne olacaktım.Ve ağlamaya başladım kendimi durduramıyordum.Hıçkıra hıçkıra aglıyordum.Beyza söylediklerinin farkına varmış olacakki hemen gelip yanıma oturdu bu sefer sinirli degil üzgündü Umutunda ondan kalır bir yanı yoktu.

"Hayal bitanem özür dilerim öyle demek istemedim ben yani ben sadece beni bizi çok korkuttun çok korktum.özür dilerim"

Beni anlayan sadece Tuna vardı.

"Aşkım hadi Umutla biraz dışarı çıkın"

"Tamam özür dilerim bitanem"

"hadi Umut dısarı!"

Sonunda ikiside dışarı çıkabilmişti onlar çıkınca Tuna hemen yanıma geldi yanıma oturdu ve bana sımsıkı sarıldı o bana öyle sarılınca aglama istegim en üst düzeye çıkmıştı ve kendimi tutamıyor aglıyordum.

"ağlama prenses onlar çok korktukları için öyle konusuyolar benide çok korkuttun orda ben olmasaydım başına bisey gelebilirdi ama ben ordaydım ve bisey olmadı sakinleş ve Beyzanın dediklerine aldırma biz seni çok seviyoruz.sen çok muhtesem bir anne olacaksın"

"Olamıycam Tuna Beyza haklı ben kendime bakamıyorum anne hiç olamam"

"saçmalama sen çok iyi bir anne olacaksın prensesim seninde ufak minnacık bir prensin olacak ve siz ona çok iyi bakıcaksınız"

"bakabilecek miyiz?"

"tabiki hadi kendini topla"

"Tuna bi süre onlarla konuşmak istemiyorum yani ben konusursam onlar yine aynı seyleri yapacaklar"

"peki prenses konusmazsın ama artık aglama"

"tamam"

......

Bir lokantada oturmuş yemek yiyorduk bugün ki olaylar beni çok yormuştu ama hiçbirsey diyemiyordum çünkü bugün onlarla konuşmayacaktım.Onlar konusuyor beni de dahil etmeye çalışıyorlardı.Sonunda herkesin yemegi bitmişti ve artık herkes evlere dagılıyordu.Umutla eve geldik ben direk odaya çıktım.Ayakkabımla boguşmaya başladım karnımdan dolayı çıkaramıyordum ama yardım istememeye kararlıydım.Umut içeri girince geldi ve önümde diz çöktü.Sonra ayakkabımı çıkarmaya başladı.