Ο καθηγητη μου ( Αλιθηνη ιστορια)

Πετρος Αποστολου

Αθηνα 1998

Μπηκε στο τμημα, με τα μεγαλα μαυρα γυαλια ηλιου και τα απλα του ρουχα, μοιαζοντας με αγγελο, στα δικα μου ματια, τουλαχιστον.

Ο καθηγης της ηταν μελαχρινος με μεγαλα ολόγλυκα ματακια, καστανα.

Τον ελεγαν Πετρο Αποστολου.

Ηταν κοντα στα εικοσι επτα, ειχα δει πολυ πιο ωραιους ανδρες, αλλα αυτος ειχε κατι που με εκανε να μη θελω να σταματησω να τον κοιταζω, στα κρυφα παντα.

Οταν εγραφε στο πινακα, οταν κοιτουσε αλλου.

Ειχα καθησει στο πρωτο θρανειο, με μια κοπελα, μελαχρινη με σκουρα πρασινακαστανα ματια και σγουρα, μακρια μαλλια.

Ηταν πέντε, εξι χρονια μεγαλυτερη μου, ψηλη και αδυνατουλα.

Την ελεγαν Τζενη και ειχαμε γινει ήδη φιλες.

Μιλησα με τη Τζενη για κατι σχετικα με το επομενο μαθημα και γυρισα στην εδρα.

Ο Αποστολου γυρισε αφηρημενα προς το μερος μου και εγω τα εχασα.

Οταν με κοιταζε, τα εχανα...

Ειχα αρχισει να ερωτευομαι τον καθηγητη μου;

Συνεθλε, ειπα στον εαυτο μου και γυρισα απο την αλλη, κοιτωντας αδιαφορα ενα βιβλιο, απλα για να ξεχασω εκει να τα υπεροχα ματια...