Ο καθηγητη μου ( Αλιθηνη ιστορια)

ζεστο- κρυο

Από εκείνη την ημερα, ο Πέτρος ηταν καπως απόμακρος απέναντι μου.
Με κοίταζε από μακριά και όταν τον κοιτούσα γύριζε αλλού.
Μου μιλούσε πάντα γλυκά, αλλά προσπαθούσε να μην έρθει πολύ κοντά μου...
Προσπαθώ να του μιλήσω, να τον πλησιάζω. Αλλά χτίζει ένα πέτρινο τοιχο αναμεσα μας.

Ενα τοιχο που τον γκρεμιζει σε στιγμές ενθουσιαμου και υστερα τον χτιξει ξανα, πιο δυνατο...

Με αποφευγει...

Αν και δεν έφυγε ποτέ από το θρανειο μπροστά από το δικό μου...

Λογικο απο τι μια, οσο και αν με νευριαζε...

Σιγα μην εβαζε σε κίνδυνο τη δουλεια του, ενας φτωχος αναπληρωτης καθηγητης ηταν,

χρειαζονταν και τη τελευταια δραχμη απο οσο του εδιναν.

Εντωμεταξυ, βγήκαν Και τα αποτελέσματα από τεστ, δε πηγα καλα,  λογικό, αφού σκεφτόμουν μόνο τα μάτια του.

Ασε που το μάθημα του ήταν πολύ δύσκολο, έτσι κι αλλιώς.