Ο καθηγητη μου ( Αλιθηνη ιστορια)

ο Πέτρος αλλαζει μερος β

Δεν άντεχα εκείνο το παγωμένο βλέμμα του Πέτρου, που επέστρεψε πολύ δυνατό.
2 μηνες τωρα.
Λίγα χαμόγελα, αλλά κ αυτά ξερά..

Χθες, βγήκαμε για καλαμακια με τζατζίκι με τη Τζένη.
Δε είχα πολύ όρεξη, ήταν η αλήθεια...
Καθίσαμε ψησταριά ο Μπάμπης.
Στο απέναντι τραπέζι καθότανε ο Πέτρος, με μια κοπέλα, μελαχρινή 27, με 30.
- Α, δε μας τα παλιά καλά... Είπε η Τζεν.
Έφαγε το πιτακι της.
Τον χαιρέτησαμε..
- Αυριο, θα ρωτήσω ποια είναι... Είπε και το έκανε, την άλλη μέρα κι ολας...

.

Καθόμασταν κοντά στο παραθύρο.
Ο Πέτρος Μας φώναξε να πάμε στο Τμήμα.
Τα μικρά πάλι είχανε κάνει κοπάνα.
Ο Πέτρος μας κοίταξε.
- Τι μάθημα να κάνω τώρα με δύο άτομα. Μουρμούρισε
Έγραψε κάτι στο πίνακα, απλά για να γράψει κατι.
- Ποια ήταν η κοπέλα που σε είδαμε χθές, μου φαίνεται πολύ γνωστή... Είπε η Τζένη κάποια στιγμή.
Τη κοίταξα ξαφνιασμένη, δε περίμενα να το τολμούσε.
Ο Πέτρος έδειξε να μπλοκάρει.
- Ε, μια φίλη μου. Δε νομίζω να τη ξέρεις. Ήρθε πρώτη φορά Αθήνα. Ζούσε χρόνια στην Αγγλία.
Η Τζένη χαμογέλασε ψεύτικα.
- Θα την μπερδεύω με αλλη. Είπε σιγανά.