Ο καθηγητη μου ( Αλιθηνη ιστορια)

βροχή

Έπιασα τα μαλλιά μου κοτσίδα, αλλα δε μου αρεσαν και πολυ και τα εφτιαξα κοτσο- κεφτε, που λεει και η αδερφη μου.
Φόρεσα ένα στενό μπλουζάκι και ένα κόκκινο γιλέκο, στενο τζιν και στρωτα παπουτσια.

Δε βαφτηκα, δε μου αρεσε να βαφομαι.

Το μονο που αγγιζε το προσωπο μου ηταν νερο, σαπουνι, η νιβαια μου και κρεμα και τον ηλιο, το καλοκαιρι.

Όταν ξεκίνησα για τη σχολή, ο καιρός είχε καλυτερέψει, όμως τη τελευταία μισή ωρα, είχε αρχίσει να κάνει κρυο και τα σύννεφα είχαν κάνει την εμφάνιση τους στον ουρανό.

Σύντομα αρχισε να βρέχει.
Κάθησα μπροστά στο παραθύρο και χάζευα τις αστραπές.
Ήμουν μόνη, είχα έρθει νωρίτερα.
Κάποια στιγμή, άκουσα βήματα πίσω μου.
Γύρισα και είδα τον Πέτρο.
Μου Χαμογελασε.
- Γεια σου Στέλλα! Μου είπε με ένα χαμόγελο.
- Γεια! Ειπα σχεδόν μηχανικά.
- Ήρθες νωρίτερα πάλι.
- Δεν είχα μεταφορικό μέσο.

Με κοίταξε για λίγο, παρατεταμένα.

Ειχα μαζεφτει κουβαρι, απο τα παραθυρα, περνουσε κρυος αερας.

- Κυρώνεις; Με ρωτησε
- Ε, λιγάκι...
- Να ντύνεσαι πιο ζεστά!