Ο καθηγητη μου ( Αλιθηνη ιστορια)

αποκάλυψη

Καθόμουν σκεφτηκη στη μεριά μου.
Ξεφυσούσα και σκεφτόμουν.
Οκ, είχε φίλη, γκόμενά, δε ξέρω και γω τι, αλλά έπρεπε να με αποφεύγει λες και ήμουν ο διάολος;
Να με κοιτάζει, λες και του είχα κάνει κάτι κακό;
Να του είχαν βάλει λόγια, αλλιώς..
Μήπως;
Οκ, δε νομίζω να ήταν αυτή, που μου ήρθε πρώτη στο μυαλό.

Όσο περνούσε ο καιρός, γίνονταν όλο και χειρότερο.
Λες και η μεταλλαχθεί.
Αυριο, δίναμε το μαθήματα του, Τελευταία φορά.
Στο δεύτερο έτος, θα έρχονταν άλλος φυσικομαθηματικός, μας το είχε πει από την αρχή.
Πήγα στις γυναικείες τουαλέτες να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπο μου.
Άκουσα μια γνωστή φωνή να αναφέρει το όνομα μου, με θυμό.
Μιλούσαν για μένα.
Η Τζένη.
Για την ακρίβεια με έθαψε κανονικά, μιλούσε με μια κοπέλα από το τμήμα.
- Δε κατάλαβα ρε Φρώσω, γιατί η Στέλλα, να πληρώνει τα δίδακτρα μισα, μισα; Εγώ ρε τι είμαι, ο μαλακας, που τα δίνω όλα μαζί;  Φώναξε κάποια στιγμή.
- Έχει τα δικαιολογητικά, για να το κανει, ανέργους γονείς, είναι από πολύτεκνη οικογένεια κτλ.
- Χεστηκα! Του χρόνου θα κάνω μεγάλο σαματά! Ούρλιαξε η Τζένη