Ο καθηγητη μου ( Αλιθηνη ιστορια)

λαμψη

Φόρεσα ενα φαρδύ άνετο τζιν, μια ρομαντική μπλούζα με γιακα από δαντέλα, και τα αγαπημένα μου στρωτα παπούτσια.
Έπιασα τα μαλλιά μου μισα πίσω με ένα μαύρο κοκαλάκι, τα Αλλά μισά κάτω, ισια.
-  Για να σε δω μικρή! Είπε η αδερφούλα μου και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
Ή αδερφή μου, η Μαρκέλλα, ήταν κοντά είκοσι έξι, μελαχρινή με πρασινα ματια, μπριοζα και τσαμπουκαλου.
- Ε μικρούλα, λάμπουν τα ματάκια σου, έχει γλυκάνει το προσωπάκι σου, λαμπεις ολόκληρη, βρε μπας και είσαι ερωτευμένο;
- Μπα, όχι, δεν ειμαι..
- Αλλού αυτά! Είπε κ μου γελασε

Βγηκα στο δρομο, περπατωντας αργα.

Δεν ενιωσα ωραια, ενιωσα μετρια προς ασχημη.

Με το ζορι εφτανα το 1.60, οχι γυμνασμενη, αδυνατη, ειχα συνηθισμένα καφε ματια, μεγαλα,  το χαμογελο μου, ηταν μεν γλυκο, οπως ελεγαν, αλλα δεν ειχα και τα πιο τελεια δοντια στο κοσμο, τα χειλη μου ηταν ελαφρως γεματα,  το δερμα μου, καθαρο το ελεγες, αλλα πολυ λευκο, τα μαλλια μου, καφε πολυ πολυ σκουρο, μακρια.

Τι κ αν με ελεγαν ομορφη, ενιωθα πως δεν ημουν.

Πήρα το πόυλμαν.

Διαβασα κατι για λιγο, μεχρι ν φτασουμε.

Πήγα στη σχολη.

Ήμουν στη τάξη όταν μπήκε μέσα ένα αγόρι από διπλανό τμήμα, που έψαχνε κάποια από τις κοπέλες.
- Μήπως είδες την Φαίη; Μου είπε το αγόρι
- Όχι δεν την ειδα.
Το παιδί καρφώθηκε Πάνω μου, στο πρόσωπο μου.
Βρε μπας και είχε δίκιο η αδερφούλα μου;
- Αν την δεις, θα της πεις πως τη ψάχνει ο Λευτέρης, οκ; Μου είπε χωρίς να σταματήσει να με κοιτα.
Ο Πέτρος τον είχε δει πού μιλούσε και προφανως Πως είχε δει πως με κοιτούσε...
Ήρθε κοντά, είπε στο παιδί ότι η Φαίη ήταν στη βιβλιοθήκη και με κοίταξε.
Μου μίλησε για το μάθημα του, αλλά είχε καρφωθεί στα μάτια μου, για ωρα...