Yangın içimde, her hücremde...
Nefes, kokun olmuş halbuki bana...
Ölüm, gidişinin hüznü yıkılışım oldu bana....
Öldüm yokluğunda...
Acı tarifsiz, birdaha sarılamanak...
Bana özel uyuşturucu olan kokunu koklayamamak...
Tenin, helalin, dokunuşun...
Öldüm yokluğunda...
Boğulmak, hissizleşmek...
Yakıyor bu yangın içimi...
İlmek ilmek işlemişken içime sen...
Ölüyorum yokluğunda bir bilsen...
Hıçkırık durdu yine boğazımda düğüm...
Boncuk boncuk gözyaşım peşi sıra yıkıyor yüzüm...
Elimde bir avuç toprak,
Dediler al sana yar....
Ölüyorum yokluğunda yar....
15/08/2017
Miraç Emel
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞKZEDE 2 #wattys2017
Poetryşiirlere son hız devam her şiirde benden ve geçmişimden bir parça bulacağınıza eminim
