Huzurum

2.Ev

***

Irmak yurda varır varmaz üzerini değiştirdi ve üzerindekileri kirli kıyafetlerinin yanına bıraktı.

Yarın üniversteye kayıt işlemleri için uğraşması gerekiyordu.Oldukça yorucu bir gün onu bekliyordu.

Zaten yurda gelmeden önce bir şeyler atıştırmıştı.Bu yüzden pijamalarını giyerek hemen uykuya daldı.

Irmak uyurken alt kattaki odasında çalışan müdüre hanım onun için uğraşıyordu.Bir şey yapamayacağını anlayan tecrübeli kadının başka çaresi kalmamıştı.

Irmağa ne kadar erken haber verirse onun için daha iyi olurdu.Sıkıntı ile nefesini verdi.

Onu en çok yoran dosya işleri idi.Yoksa çocuklarla ilgilenmek onu mutlu ediyordu.İşini sevdiği için bırakamıyordu da.

Evde onu bekleyen yedi yaşında ki kızı bir kaç dakika önce bakıcısından aramış ve o gelmeden uyumayacağını söylemişti.

Bu yüzden işlerini bitirip hemen çıkmıştı müdüre hanım yurttan.

Irmak sabah ezanı okunmadan hemen önce kalkmış çok ses çıkarmamaya çalışarak abdestini almıştı.

Sabah namazını kıldıktan sonra tekrar uyumaya karar vermişti.

Gözlerini zar zor araladığında başında Ayşe bekliyordu.

Ayşede burda kalan çocuklardan biriydi.

Irmağı müdüre hanım çağırıyordu.Onu haber vermek için gelmişti Ayşe Irmak ablasının yanına.

Irmak üniverste ile ilgili olduğunu düşünerek aceleyle yatağından kalktı.

Yatağını toplayıp başörtüsünü taktı.

Girişte ki kapı açıktı. Irmağın geldiğini gören müdüre hanım ayağa kalkarak kapıya doğru geldi ve ırmağa sımsıkı sarıldı.

  Irmağı ve diğer çocukları kendi çocuğuymuş seviyordu.Bundan sonra ki hayatında hep iyi olmasını dilemekten başka bir şey gelmiyordu elinden.

Onunda yetkileri sınırlıydı.Elinden bir şey gelmiyordu.

Irmak önce afallasada o da hemen sarılmıştı sevgisini onlardan hiçbir zaman esirgemeyen koca yürekli kadına.

Bir şeyler var dedi kendi kendine.Müdüre hanım yerine oturunca Irmak ta karşında ki yumuşak bordo renk koltuklardan birine oturdu.

Müdüre hanımın düşünceli hali Irmağı tedirgin etse de müdüre hanımın konuşmasını bekliyordu.

"Irmak...Bilirsin seni kendi kızım gibi severim.Hepinizi aslında...Senin yaşın doldu kızım artık reşitsin."

Bu konuşmayı duyacaktı Irmak zaten.Haklıydı müdüre hanım.Onu da zor durumda bırakamam diye düşünüyordu Irmak.

Bir yer bularak yurttan ayrılmalıydı.Irmak ona çaresiz gözlerle bakan müdüre hanıma en samimi tebbesümünü göndererek bugüne kadar yaptıkları için teşekkür etti.

Duygusal bir vedalaşma olmuştu.

Çocuklardan nasıl ayrılacağını düşünmek bile istemiyordu Irmak.Zor olacaktı onun için. Çok alışmıştı ,ailesi olmuştu çocuklar onun ama buna mecburdu.

Müdüre hanımdan izin alarak ev bakmak için yurttan çıktı. Üniverste işlemlerini bugün halledemeyecekti.

Babası ,Irmak ilk doğduğunda ona banka hesabı açmıştı.

Başımıza bir şey gelirse güvencesi olsun diye.

Irmak 6 yaşına gelinceye kadar da hatırı sayılır bir miktara ulaşmıştı.Irmak okulunu bitirene kadar onu idare ederdi.