"The Truth"

Chapter 27: (college Life, New Life)

Sam's P.O.V.

Kakapass lang namin nung isang linggo ni ian ng exams namin.. para sa college

Nung grumaduate ako.. parang wala lang..

Ni hindi nga kami nakapag celebrate eh..

Hindi ko rin nakontak si best..

Wala na kong balita sa kanya..

Kinalimutan na ata ako nun.. pero ako syempre di ko siya nakalimutan... yun pa

Mamaya pala namin titignan yung results..

Dun kami papasok ni ian sa pinapasukan din ni sandra.. remember yung new friend namin? hehehe gusto kong magkaron ulit ng mga bagong kaibigan..

Bagong buhay ulet..

Gusto ko kasi ibalik yung dating ako...

Yung dating walang pakialam.. yung dating sam na puro aral lang ang inaatupag..

Ibabalik ko yung dati pero sa ibang paraan.. bagong buhay naman na to..

College na ko at mas matindi ang preasure dito.....

Sana lang magawa ko ng tama..

Di ko naman kakalimutan yung past.. kahit papano naging masya ako sa nakaraan ko kahit yung ending ay hindi maganda..

Kung tinatanong niyo kung kamusta na si jake.. ang alam ko sa kabilang university siya papasok..

Yun lang ang balitang nakalap ko.. hindi ko na kasi siya nakikita.. pinagbawalan ako nila daddy na umalis na madalas.. baka daw kung anu pa mangyari sakin.

Si ian ang nagsilbing best friend ko.. siya lagi kong kasama eh..

Napapasaya niya ko.. napapangiti..

Pero nakikita ko siya bilang isang kaibigan lang.. wala nang iba pa..

Ayoko na kasing magmahal... tama na yung isang beses nalang akong nakaramdam ng sakit.. ayoko nang maulit pa.. baka ikamatay ko na pag naulit pa yun..

Tsaka pag ok na talaga na siguro ako tsaka palang ako magmamahal ulet.. hahaha ang drama ko ba? hehehehe 

"WOI!! SAM!! TABA!! TARA NA!! KUNIN NA NATIN YUNG RESULTS BILIS!!!"

Nandito na pala ang guy best friend ko.. hehehe sinusundo na pala ko..

Lumabas na ko ng kwarto tapos bumaba na syempre.. hehehe

Ang kukunin ko pala ay architechture hehehe... gusto ko kasi balang araw yung bahay na titirhan ko ako yung gumawa .. kasama ang magiging pamilya ko syempre 

Nakarating naman kami sa school at nakuha yung results nakapsa naman kaming pareho..

May nameet pa kaming dalawang bagong kaibigan..

Sina kevin at gwen.. mababait naman sila.. sabi pa nla sa pasukan daw eh papakilala kami sa iba pa nilang barkada.. hehehe excited na tuloy akong pumasok..

Bigla ko namang naalala sila shane at james..

Nalungkot nalang ako..

"oh bakit ka naman nagkaganyan?" tanong ni ian..

Nandito pala kami sa mcdo.. hehehe kumakain nkakagutom mag libot sa university eh..

"naalala ko lang sila shane.. kamusta na kaya sila don? siguro kaya ako iniwan ni shane kasi napapagod na siyang ipagtanggol ako.. siya kasi laging nandiyan para sakin noon.. ngayon naman ikaw na.."

nakatingin lang sakin si ian.. ako naman sa may glass window lang..

"ian.. salamat ha? sana wag kang mapapagod sakin.. wag mo na ulit ako iiwan.."

Pinunansan ni ian yung pisngi ko... di ko namalayan tumulo na pala ang luha ko.. nakakamiss kasi si shane eh..

Siya lagi kong kasama sa lahat.. 

Naalala ko pa tuloy yung una naming pagkikita..

"ah! hahaha ang weak mo naman eh!! hahaha ang lampa lampa mo!! dapat sayo tinatapon!!"  sigaw sakin nung isang batang babae

iyak lang ako ng iyak.. hindi ako makalaban sa kanila..

Tapos may dumating na isang batang babae.. seryoso yung muka niya. nakakatakot nga eh!! tapos naka itim pa siya..

Pinagtanggol niya ko dun sa dalawang batang babae..

"babalik din sila sam.. si shane pa.. mahal na mahal ka nun.." nakabalik naman ako sa realidad nung sinabi niya yun..

Ngumiti lang ako sa kanya nun...

Maya-maya nakauwi nanaman na kami..

Nandito na ko sa kwarto ko nakahiga sa kama habang natingin sa kisame..

Magiisang taon na.. laging si ian nalang ang kasama ko..

Nakakamiss yung dati kong buhay..

Sila mama at papa laging wala sa bahay..

Si kuya nasa condo na niya.. halos araw-araw ako nalang ang naiiwan dito sa bahay.

Ang lungkot naman ng buhay ko ngayon....

Kung nandito si best.. papasayahin ako nun..

Kaso wala siya eh...

College na ko.. dapat siguro yung ngayon yung pagtuunan ko ng pansin hndi yung nakaraan...

Hindi ako mabubuhay sa nakaraan kung lagi nalang akong malungkot...

Dapat magcheer-up naman ako..