Lost (Vervolg op Beter Dan Woorden)

Hoofdstuk 14

Dear Diary,

Ik voel me eerlijk gezegd een beetje raar om in een schrift te schrijven. Ik heb nooit echt een dag boek goed kunnen bijhouden maar nu moet ik wel van Dr. Jenn. Iedere avond of ochtend moeten we onze gevoelens op schrijven en soms worden we gevraagd die te lezen. Hier sta ik niet echt op te wachten. Al hoe wel het eigenlijk helemaal niks uit maakt nu er maar twee stellen over gebleven zijn. Ja, twee nog. Niall en ik, en Doug en Courtney. Liz en Flave zijn naar huis gegaan. Liz kon het hier niet meer uit staan en vond dat haar relatie met Flave hier niet beter van zou worden. Farrah en Daniel, zijn we achter gekomen, was een publicity stunt en dus werden die onmiddellijk weg gestuurd.

Ik vind het wel fijn zo. Meer tijd voor ons. En kunnen ze ons ook beter helpen. Niall en ik hebben zo onze ups en downs maar over het algemeen is er een grote verbetering sins het begin van deze eerste week. Wij hebben samen lepeltje lepeltje gelegen vannacht. Dat maakte mij echt zo gelukkig. Het is iets kleins maar voelde zo groot voor mij. Het was ook de eerste nacht in een hele lange tijd dat ik echt goed heb kunnen slapen, zonder die nachtmerries die mij sinds januari gevolgd hebben. Ook zie ik Niall's humor en twinkelende ogen terug komen. Mijn Niall, langzaam maar geleidelijk komt hij weer terug.

Ook voel ik mijzelf groeien. Ik voel me geen onzeker meisje meer die haar zoontje is verloren. Maar een vrouw die kan accepteren dat ze een miskraam heeft gehad. Ik durf nu over Niall junior te praten en als ik de kans zou krijgen, en hier ben ik heel eerlijk in, zou ik graag weer proberen voor een kindje. Niet nu maar over een paar jaar. Samen met Niall natuurlijk, als hij er ook klaar voor is. Ik wil hem steunen, wij komen er wel door heen. Met de juiste hulp en behandelingen weet ik bijna zeker dat het goed komt. Mijn grootste angst is alleen dat Niall er niet voor open zou staan. Maar misschien hoef ik daar niet eens bang voor te zijn, een zorg die helemaal niet nodig is. Hier kom ik vast nog wel achter.

Ik leg mijn pen neer en sluit mijn schrift en leg beide vervolgens in mijn tas. Dat was wel weer genoeg voor een ochtend. Het zonnetje schijnt en het is nog best warm ook al zit in de schaduw van een grote boom. Het is zaterdag en onze eerste week is achter de rug. Nog een te gaan. Met de vooruitgang die Niall en ik maken voel ik me nu een stuk positiever hier mee. Alleen word ik de camera's die je overal volgen wel helemaal beu. Zelfs nu. Ik kon niet eens rustig en in privé mijn gedachtes op schrijven.

Ik hang mijn tas over mijn schouder en sta op en loop richting het huis. Niall en ik hebben zo dadelijk onze therapie sessie dus loop ik richting die kamer. Courtney en Doug komen er net uit lopen en aan Courtney haar blik te zien is ze ergens niet blij mee. Ze lacht naar mij en pakt me vast bij mijn schouder. “Dr. Jenn is in een diep gaande bui vandaag. Maak je borst maar nat.” Ik knik maar negeer haar opmerking. Wij hebben het al diep genoeg gehad over onze problemen en vooral over de miskraam. Er valt niet echt veel meer over te praten.

Ik neem alvast plaats op de bank tegen over de lege stoel van Dr. Jenn die net haar zelf even verontschuldig om wat drinken te halen. Niall komt een paar minuten later binnen gelopen, zijn haar zit helemaal in de war maar verder ziet hij er vrolijk uit. Hij neemt plaats naast mij en kijkt mij met een lach aan. “Waarom zie jij er zo vrolijk uit?” vraag ik.

“Gewoon. Ik heb heerlijk geslapen en in mijn dagboek geschreven. Dat helpt echt. Zo kan ik al mijn gedachtes op een rijtje krijgen.”

“Mooi zo Niall.” Zegt Dr. Jenn die met een kopje koffie de kamer in loopt, de deur achter haar sluit, en vervolgens tegen over ons gaat zitten. “Daar ben ik heel blij mee. Stephanie ben jij daar ook al mee begonnen?”

Ik knik. “Ja, net voor onze sessie.”

“Fijn om te horen. Nou, ik vind dat we genoeg hebben gepraat over de miskraam en alle problemen die daar bij kwamen. Dat Niall dicht klapte, en jij Stephanie, hoe jij er niet durfde om over te praten. Ik vind dat jullie beide een enorme groei daar in hebben laten zien en dat het nu aan jullie is om de rest samen op te lossen. Daar vind ik jullie wel klaar voor. Vragen?”