Epiloog

283 14 6
                                    

A/N

En hier is het dan... de Epiloog. Wow, wat was het leuk om dit boek te schrijven. Helaas is dit het einde. Ik ben iedereen zo ontzettend dankbaar die er vanaf het begin bij waren en Stephanie's avonturen heeft gevolgd. En natuurlijk ook voor alle nieuwe lezers en iedereen die heeft gestemd en dit verhaal gedeeld heeft. Ik ben jullie allemaal hartstikke dankbaar en hou van jullie allemaal. Misschien dat ik ooit nog eens een deel drie schrijf maar wie weet. Als jullie die gok niet willen wagen/niet willen wachten, lees dan mijn andere Niall fanfictie, 'Love Everlasting'. Die is dan wel in het engels, maar als jullie fan van mij zijn zou ik het ontzettend leuk vinden als je samen met mij het avontuur van Ana en Niall gaat beleven.

Nogmaals, dikke love voor jullie allemaal, en ik hoop dat je dit laatste hoofdstuk leuk vind want het was een van mijn favoriete om te schrijven. Bij deze, doei allemaal! Misschien tot snel. Xxx :)

~5 jaar later~

Ik zit op onze schommel bank in de schaduw van de veranda, uitkijkend richting de horizon. Het is nog vroeg in de avond. Wij hebben net heerlijk avond gegeten. Niall had gerookte zalm gemaakt met rijst en sla. Altijd een super hit, vooral omdat zalm mijn favoriet is. En nu heb ik zo veel op dat ik naar buiten ben gegaan om even uit te buiken en om te genieten van de mooie zonsondergang terwijl Niall de afwas doet. Hij had het zelf aangeboden. Kei lief van hem.

Heel de lucht voor mij is een mooie oranje ombre kleur en ik kijk toe hoe de zon zich langzaam verstopt achter de bergen en de verschillende dorpjes. “Hallo Stephanie!” Roept onze buurman. Ik zwaai naar hem toe en glimlach als hij, zoals iedere avond, zijn fiets in de garage zet en dan zijn vrouw en kinderen begroet.

Naast me hoor ik de voordeur open gaan en kijk naar het kleine meisje met lang bruin haar, dat in een staartje zit, en blauwe ogen die in de deur opening staat. “Mummy, can I play outside?” Vraagt ze zachtjes. “Of course, until it gets dark though. Okay sweetie?” Zeg ik tegen haar. Ze knikt en ik kijk toe hoe een grote glimlach op haar gezichtje verschijnt en ze meteen het gras op huppelt in onze voortuin.

Vier jaar geleden, tot onze verbazing, werden Niall en ik zwanger. We waren niet eens het proberen. Met Niall Jr. nog altijd in onze gedachtes verwachte wij het ergste. Na onze eerste echo werden wij geadviseerd om voorzichtig zijn en niet al te veel hopen. Volgens de gynaecoloog moesten wij erg opletten, voor pijn, of eventuele bloed verlies en ik moest twee keer per dag pillen slikken. Rond de 16de week wisten we het zeker. Wij waren echt zwanger, zonder problemen en negen maanden later verwelkomde wij een mooi en gezond meisje op deze wereld.

“Caitlin!” roept Niall die ook buiten is gekomen en plaats neemt naast mij. “Watch out for the cars okay?” Caitlin knikt en steekt een klein duimpje omhoog. “Okay daddy.” Ze draait zich weer om aan gaat verder met het zoeken naar sprinkhanen die ze zo leuk vind om te vangen. Iets wat ze van Zayn en Perrie geleerd heeft toen hun een keer op haar hadden gepast. Sinds dien is het een van haar favorieten hobby's geworden. Mijn geluk weer natuurlijk. Ik vind die vieze beestjes nu vaak in huis omdat, volgens Caitlin, zij ze red en ze beter kunnen leven bij ons in huis.

Niall slaat een arm om mijn schouders heen en ik schuif dichter tegen hem aan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en kijk toe hoe mijn dochter in de tuin speelt. “Ze lijkt op jou.” Zeg ik na een tijdje stilte. “Qua karakter.”

“Hoe zo?” Vraagt Niall. Ik streel met mijn duim over zijn kaak heen. Hij heeft voortaan een stoppelbaardje, wat hem zo sexy staat. Ook zijn zijn blonde plukken er niet meer en nu heeft hij alleen zijn eigen haar kleur wat nog altijd wel in een quiff staat, alleen wat korter. Hierdoor lijken zijn blauwe ogen nog feller.

Nu heeft hij zijn haren bedekt met mijn favoriete zwarte snapback van hem en heeft hij zijn zwarte Raybans op gedaan. Ik lik over mijn lippen heen, hij ziet er zo knap uit... weer. Ik moet alles in me houden om hem niet dood te kussen.

Lost (Vervolg op Beter Dan Woorden)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu