22 haziran çarşamba
"Güneş"
"Linda'ya iyi bak" dedim sinsi bir şekilde. Çünkü o en çok değer verdiği şeylerden biriydi o onun çok sevdiği köpeğiydi. Eğer arkasını dönerse o benim denizimdir. Eğer dönmezse ikinci kez daha deniz'i kaybetmiş olacağım...
Ve arkasını döndü çok şaşırmışa benziyordu hızlıca bana doğru yürümeye başladı
"Sen" dedi "sen linda'yı tanıyormusun"
Yanıma yaklaştı ve kendime hakim olamayarak ona sarıldım
"Sensin"dedim kısık bir sesle "inanamıyorum sensin"
kollarımdan kurtulmaya çalıştı ama izin vermedim onu bir kez daha kaybedemezdim ama bağırarak
"Bırak beni! ne ben seni tanıyorum ne sen beni tanıyorsun" dedi ve kollarımdan kurtulmayı başararak apartman çıkışına koşmaya başladı. Peşinden koştum. O koştukça bende koştum. Sonra aniden duraksadı. Sanki bir şeyler onu engelliyormuş gibi sadece durdu ve bir anda yere oturup ağlamaya başladı.
"Yapamam" dedi
"Neyi yapamazsın" dedim
"Bir şeyler hatırlıyorum daha doğrusu her gece rüyamda görüyorum bir araba hızlı bir şekilde bana doğru geliyor ve rüya tam o sırada bitiveriyor bir rüya hiç bu kadar gerçekçi olamaz birşeyler hatırlamaya çalışıyorum fakat hatırladıkça daha çok dibe batıyorum"dedi
Ona hayran bir şekilde bakıyordum. Hiçbir şey hatırlamadığı belliydi ona herşeyi hatırlatacağım eski günlerimize geri döneceğiz birlikte. her bir hatırayı tekrardan ona yaşatacağım sonunda ne olcağını bilsem bile...
