Unicode
(zawgyi below)
Taeyong's POV
ဒီနေ့အတွက် ဒုတိယအကြိမ်အမြင်အာရုံပွင့်ပြန်တော့ Jaehyun ကိုသာတန်းမြင်ရပြန်တယ်
သို့သော်လည်းချက်ချင်းမလှုပ်နိုင်သေး။
"ပိုပင်ပန်းသွားတာလား? ဆန်ပြုတ်ထသောက်လိုက်"
ကျနော်မျက်လုံးပွင့်လာမယ့်အချိန်ကိုသူဘယ်တုန်းကစောင့်နေခဲ့သလဲမသိ။
အချစ်ဆိုတဲ့အရာက မျက်လုံးစပွင့်တဲ့မျက်တောင်တစ်ဖျတ်စာခန့်လောက်အချိန်လေးမှာတောင် သူ့ကိုမြင်ချင်နေတာမျိုး
အိပ်မက်ထဲဆွဲခေါ်ထားခဲ့ပေမယ့်လည်း လက်တွေ့လောကကို ပြန်ရောက်ဖို့မျက်လုံးဖွင့်တဲ့အချိန်မှာတောင် သူ့မျက်နှာလေးကိုပထမဆုံးမြင်ချင်တာမျိုး
ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် အမြင်အာရုံထဲမှာ ပထမဆုံးတကာ့ပထမဆုံးမြင်ချင်တာ သူ့ပုံရိပ်တွေပါ....
ကျနော့်ဆုတောင်းတွေဒီတစ်ခါတော့ပြည့်ဝခဲ့ပါတယ်
ကျနော့်အိပ်နေတဲ့ကုတင်ဘေးမှာ ဆန်ပြုတ်တစ်ခွက်နဲ့ကျနော်နိုးလာမယ့်အချိန်ကိုသူစောင့်နေရှာတယ်လေ.. ကြည်နူးရိပ်သန်းမိပေမယ့် သခင်နဲ့အစေခံစည်းကိုပြန်သတိရမိလို့ကျနော် သူ့ကိုရှိန်သွားရပြန်တယ်
နောက်တစ်ကြိမ်တစ်ဖန်ပြန်လည်ရရှိခဲ့တဲ့မေတ္တာတို့က သူ့ဆီကတဲ့လား?
ဆန်းကြယ်လွန်းတဲ့အချစ်တို့ရောနေသောမေတ္တာတရားသည် မျက်ရည်မှအပြုံးကိုသယ်ဆောင်ပေးတယ်
ကျနော့်အဖေရင်းဆီကပြတ်လတ်ခဲ့တဲ့မေတ္တာတို့ထက် ပိုသာယာတဲ့မေတ္တာကို သူစိမ်းယောကျ်ားလေးတစ်ယောက်ဆီကပြန်ရခဲ့တယ်။
တစ်ဇွန်းစာခွံကျွေးလာတဲ့ ဆန်ပြုတ်တစ်ဇွန်းကိုကျနော်လှမ်းသောက်လိုက်တယ်
ပူနွေးနွေးဆန်ပြုတ်ရည်ဟာလည်ချောင်းထဲရောက်တော့ရေခဲရည်ပမာအေးစက်သွားတယ်။ခွံကျွေးနေတဲ့လူကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်မိလိုက်တာကြောင့်။
"လက်ကောက်ဝတ်ကသက်သာလား"
ကျနော်ကုတင်ပေါ်မှာခေါင်းအုံးနှစ်လုံးဆင့်ပြီးမှီထားရင်း ကျနော့်ကုတင်ဘေးမှာ ထိုင်ပြီးဆန်ပြုတ်တိုက်နေတဲ့ Jaehyun ကိုမေးလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
သူ၏အမိန့်
Fanfiction(Written both in Unicode and in Zawgyi) ဆန်းကြယ်မှု - ကောင်းမွန်သောဆန်းကြယ်မှုမဟုတ် ထူးခြားမှု-လူပုံအလယ်တွင်ကောင်းသောထူးခြားမှုမဟုတ် ၊အထီးကျန်မှုများနဲ့ရှင်သန်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ဘဝထဲ အချစ်ဆိုတာကိုစတင်ထိတွေ့ခဲ့မိချိန်. ........ -Jaehyun အပယ်ခံဘဝထဲကနေ...
