Unicode
(zawgyi below)
Taeyong's POV
"ဟားးဟားး Johnny ကလဲဗျာ ဘာတွေလာမေး....?"
"ဟေ့ကောင် စကားလမ်းကြောင်းမလွှဲနဲ့ မင်းညကဘာတွေဖြစ်ခဲ့လဲ ငါ့ပြော"
နွေးသောတံတွေးတချို့ကိုကျတော့်လည်ချောင်းမှတစ်ဆင့်မျိုချလိုက်မိသည်။
"သခင် နဲ့....."
ကြမ်းပြင်သာဆက်ငေးကြည့်ရင်းကျနော့်စကားလုံးတွေရှေ့ဆက်လို့မရတော့။
"သခင်နဲ့??, ဟေ့ကောင် ဘာဖြစ်တာလဲ ဆက်ပြောလေ"
"သခင်နဲ့အိပ်ခဲ့ရုံလေးပါ"
"တော်သေးတာပေါ့"
Johnny ရဲ့စိုးရိမ်မှုလျော့ကျသွားတဲ့စကားကကျနော့်ကိုအံ့သြမှုတစ်ခုဖြစ်စေခဲ့တယ်။
"ဟို.... ဘာဖြစ်လို့မေးတာလဲ?"
"Taeyong"
"nae?"
"မင်း ဒီအိမ်တော်မှာပဲအမြဲအစေခံလုပ်သွားမှာလား"
"ကျနော်အဆင်ပြေသလောက်တော့လုပ်မှာပေါ့ ဒီနေ့ထူးဆန်းနေတယ်နော် အထူးဆန်းဆုံးမေးခွန်းတွေပဲလာမေးနေတယ်"
"ငါမေးတာဖြေပါ"
"သြော် ပြောပြီးပြီလေ ကျနော်အဆင်ပြေသလောက်ပါဆို"
"ဒီကိစ္စကိုမင်းအေးဆေးနေနေလို့မရဘူး။ ဒီအိမ်တော်ကမင်းအလုပ်လုပ်နေကျဆိုင်တွေနဲ့မတူဘူးဆိုတာမင်းမေ့လို့မရဘူး"
"Johnny ya"
"ဒီအိမ်တော်က......."
"အင်း???"
"လပြည့်ညဆိုရင်ဒီအိမ်ကလူတွေအားလုံးပျောက်သွားကြတယ် သခင်တစ်ယောက်ပဲကျန်ခဲ့တယ်။"
"ဗျာာာာာာာာာာာ????????!!!!!!!"(loud sound)
ကျနော့်ရဲ့အလန့်တကြားအော်သံကြောင့် Johnny လန့်သွားပုံမပေါ်။ သူ့ကြည့်ရတာရုန်းမထွက်နိုင်တော့သည့်တသက်တစ်ကျွန်းအကျဉ်းသားတစ်ယောက်အလား။
"ဟုတ်တယ်။ လပြည့်ညကဒီအိမ်တော်အားအယုတ်ဆုံးအချိန်ဘဲ အဲ့ဒါကြောင့်မနေ့ကတစ်နေ့လုံးရှိသမျှလူအားလုံးပျောက်ပြီးမင်းဘယ်သူမှမတွေ့တာပေါ့"
YOU ARE READING
သူ၏အမိန့်
Fanfic(Written both in Unicode and in Zawgyi) ဆန်းကြယ်မှု - ကောင်းမွန်သောဆန်းကြယ်မှုမဟုတ် ထူးခြားမှု-လူပုံအလယ်တွင်ကောင်းသောထူးခြားမှုမဟုတ် ၊အထီးကျန်မှုများနဲ့ရှင်သန်နေတဲ့ ကျွန်တော့်ဘဝထဲ အချစ်ဆိုတာကိုစတင်ထိတွေ့ခဲ့မိချိန်. ........ -Jaehyun အပယ်ခံဘဝထဲကနေ...
