•Ποτό||•

20 7 0
                                    


Με τις πρώτες γουλιές από το ποτό που μου έβαλε ο κ.Πάνος άρχισα να μην νιώθω καλά και να ζαλίζομαι με αποτέλεσμα να χάσω τις αισθήσεις μου.

Δεν ξέρω μετά από πόση ώρα συνήλθα αλλά ο Θάνος ήταν δίπλα μου έκλαιγε& έσφιγγε τις γροθιές του νευριασμένος δεν καταλάβαινα γιατί ούτε και το πώς μπήκε σπίτι μου.

Διαπίστωσα ότι βρισκόμουν εντελώς γυμνή στο κρεβάτι και στη γωνία της κουζίνας βρισκόταν ο κ.Πάνος επίσης εντελώς γυμνός και με κοιτούσε χαμογελώντας είχε μαυρισμένο το αριστερό του μάτι.

Τύλιξα τη κουβέρτα γύρω από το σώμα μου και φοβισμένη άρχισα να ψάχνω τα ρούχα μου,ο Θάνος προσπαθούσε να με ηρεμήσει όπως μπορούσε αλλά και αυτός φαινόταν κάπως σοκαρισμένος.Άρχισα να ρωτάω κλαίγοντας και φωνάζοντας τον κ.Πάνο τι μου έκανε και αυτός κινήθηκε γρήγορα προς το μέρος μου,κλείνοντας με τα χέρια του το στόμα μου για να μην μπορέσω να καλέσω βοήθεια κανέναν άλλον και μου ψιθύρισε σιγά για να μην τον ακούσει ο Θάνος πως εάν τολμούσα να τα πω στην μα,θα με σκότωνε την ίδια στιγμή.

Μόλις είχε συνέλθει κάπως και ο Θάνος τον άρπαξε γρήγορα και τον πέταξε στο πάτωμα με δύναμη,άρχισε να αιμορραγεί το πίσω μέρος του κεφαλιού του κ.Πάνου επειδή χτύπησε στο γυάλινο τραπέζι που έχουμε.

Έβαλα στα γρήγορα ένα άσπρο μπλουζάκι και ένα κίτρινο σορτσάκι από αυτά τα μεγάλα που είχα και είπα στον Θάνο να πάμε κάπου αλλού γιατί δεν μπορώ να τον βλέπω και τον ευχαρίστησα που ήρθε τελικά αλλά δεν έβγαλε άχνα και με είχε γυρισμένη και με αγκάλιαζε για να μην δω την έκφραση του προσώπου του αλλά εγώ γύρισα να τον κοιτάξω λίγο. Φαινόταν πολύ εκνευρισμένος και τον κοιτούσε με μίσος,φοβόμουν να τους αφήσω μόνους.

Του είπα:"Πάμε".

Και φύγαμε.

Πάλι καλά δηλαδή.


•Nishi•Donde viven las historias. Descúbrelo ahora