Το μπούτι πονούσε υπερβολικά και σαν καθυστερημένη που ειμαι το βάρεσα από τα νεύρα ξανά.
Ο Θάνος δεν μπορούσε να με βλέπει να κάνω κακό στον εαυτό μου και έτσι με πήρε αγκαλιά και με πήγε μέχρι το δωμάτιο του και με ρωτούσε τι είχε γίνει συνέχεια,είχα βουρκώσει από τον πόνο,την ντροπή
και του είπα πως όλα ειναι καλά και πως θα περάσει.
Με κοίταξε με ένα θυμωμένο βλέμμα με πήγε στο κρεβάτι του και μου κατέβασε το παντελόνι μέχρι το σημείο όπου τελείωνε το σχήμα της μελανιας,είχε μείνει για κανα 5λεπτο και έπειτα ξεστόμισε:
-Ποιος;
-Τι π..
-Ποιος σου το έκανε αυτο;
-Κανεν..
-Σκασε και πες μου ποιος πουτανας γιος σου άφησε τετοιο σημάδι;
[Αυτό δεν εβγαζε νόημα like πως να σκασω και να σου πω,σκέφτηκα και γέλασα κάπως].
-Μην γελάς σοβαρά σου μιλάω,
γιατί δεν μου λες Ιωάννα;
-Ο πατριός μου..
-Η μητέρα σου το ξέρει;
-Όχι..
-Γιατί δεν της το λες;
-Γιατί μετά θα τον διώξει απο το σπιτι και θα μείνει μονη της,ενώ με αυτον ειναι ευτυχισμένη έστω.
-Αυτή ειναι,εσυ εισαι;
Δεν εισαι,δες πως σου συμπεριφέρεται έκανες κατι κακο για να το αξίζεις αυτο;
-Δεν ξερω..
(Είπα και έβαλα τα κλάματα
σαν μικρό μωρό).
-Περίμενε εδώ 3λεπτά,έρχομαι.
-Που πας;
(Κατέβηκε γρήγορα τις σκάλες και γύρισε με ταχύτητα φωτός).
Μου έφερε πάγο,γιατι ομως;
-Γιατί μου εφερες πάγο;
-Σκάσε και βγάλε το παντελόνι σου.
-Τι να κάνω λέει!;
(Είπα και έγινα ασορτί
με τα μαλλιά μου).
-Χαχαχαχα
Ορίστε πάρε κουβέρτα θα γυρίσω από την άλλη,εσυ κράτα τη πετσετα με τον πάγο πανω στη μελάνια,οταν ετοιμαστείς πες μου
να ξαπλώσω και εγω.
-Εντάξει,μη γυρίσεις όμως απότομα!
Θα σηκωθω και θα φύγω!
-Αχ και να 'ξέρες τον δρόμο.
-ΘΑΝΟ!
-Έλα σε πειράζω,τελείωνε.
-Έτοιμο
Ξαπλωσαμε στο κρεβάτι του και κοιταζόμασταν,σε κάποια φάση άρπαξε το κινητό του και τα ακουστικά του και μου έβαλε το ενα στο αυτι,ακούγαμε μουσική.
Ακούμε την ιδια μουσικη οποτε δεν έκανε κανένας απο τους 2 παράπονα..
