Θάνος:Σε λιγότερο από 2 ώρες θα πάμε να πάρουμε τον Κώστα από το αεροδρόμιο.
Δεν ήθελα να της μιλήσω απότομα, απλώς δεν ξέρω, μάλλον επειδή είχε θολώσει το μυαλό μου και σκεφτόμουν τον ερχομό του Κώστα και ότι μπορεί να του τραβήξει το ενδιαφέρον η Ιωάννα και μόνο και μόνο στη σκέψη νευρίαζα..
-Λοιπόν εγώ πάω να ετοιμαστώ για να μην αργήσουμε.
Α να σε πω Θάνο, με τι θα πάμε;
Ταξί;
-Ναι, με ταξί.
Πήγαινε πάω και ' γω σιγά σιγά.
-Θάνο να βάλω την άσπρη ή την γκρι μπλούζα;
-Την γκρι δεν είναι τόσο ανοιχτή όσο η μαύρη.
-Αφού θα φοράω μπουφάν.
-Την γκρι σε είπα.
-Καλαα.
Χτυπάει το κινητό σου.
Θάνο;
-Έλα;
-Το κινητό σου.
-Α, ναι σωστά.
...
-Παρακαλώ;
-Έλα Θάνο, είμαι αεροδρόμιο, που είσαι;
-Ετοιμαζόμαστε, σε λίγο θα είμαστε εκεί.
-Με ταξί θα έρθετε;
-Με ταξί.
-Έγινε τα λέμε από κοντά τότε, κάθομαι σε ένα παγκάκι λίγο πιο πέρα από το αεροδρόμιο θα με καταλάβεις
-Ναι, τα λέμε.
...
-Ο Κώστας ήταν;
-Ναι, είναι στο αεροδρόμιο και μας περιμένει.
-Ωραία πάμε τότε, είσαι έτοιμος;
-Όχι.
-Τι όχι αφού ετοιμάστηκες και παπούτσια έβαλες.
-Α ναι.
-Τι έχεις γαμω, γιατί είσαι τόσο πεσμένος και στον κόσμο σου;
-Ρε Ιωάννα..
-Πες μου, έκανα κάτι εγώ;
-Όχι, ούτε καν..
Εγώ είμαι το πρόβλημα.
-Τι εννοείς λέγοντάς πως εσύ είσαι το πρόβλημα;
-Θα σε πω άλλη στιγμή, πάμε να τον συναντήσουμε.
