ไห่เยี่ยน บ๊ะจ่างผู้พิทักษ์ [Yaoi]

บทนำ ผู้ที่ถูกเลือก

                บังเกิดเสียงฟ้าร้องลั่นดังครืนขนานใหญ่กลบเสียงสะอื้นไห้อันน่าเวทนา ในบ้านหลังธรรมดาที่ไม่ใหญ่โตเท่าไรนัก ซ้ำบางส่วนยังทรุดโทรมหนัก ภายในมีสตรีวัยสี่สิบกว่าปีกำลังคร่ำครวญน้ำตาแทบเป็นสายเลือด ปากพร่ำอ้อนวอนผู้เป็นสามีซึ่งยืนเหยียดหลังตรงแน่วแน่ราวกับไม่ว่าอย่างไรก็ไม่มีวันเปลี่ยนใจ

"ท่านพี่ จิตใจท่านทำด้วยกระไร ท่านมิรู้หรือว่าพวกเขาจะทำอะไรกับลูกเยี่ยน" สือฮูหยินทุบตีบุรุษผู้เป็นผู้นำครอบครัวโดยแรง หากแต่เจ้าตัวกลับดูไม่สะทกสะท้านทั้งมิปัดป้อง เพียงรอจนนางคลุ้มคลั่งหมดแรง สือห้าวหยางซึ่งเส้นผมเป็นสีดอกเลาทั่วศีรษะก็เอ่ยเสียงเข้ม นัยน์ตาแดงก่ำปกปิดความหมองเศร้า

"ลูกเยี่ยนรับหน้าที่นี้ ถือเป็นเกียรติของลูกเยี่ยนและตระกูลของเรา"

"หน้าที่อันทรงเกียรติหรือ ท่านมิใช่ไม่รู้ พวกเขาจะ... " สือฮูหยินแย้งเสียงสูง พูดถึงตรงนี้ดวงใจแทบแตกเป็นเสี่ยงๆ เป็นเพราะล่วงรู้ชะตากรรมอันเลวร้ายของบุตรชายคนรอง

"ท่านแม่ พอเถอะข้าเต็มใจรับหน้าที่นี้" สือไห่เยี่ยนบุตรชายคนที่สองของตระกูลกล่าวด้วยใบหน้ายิ้มบาง แต่กลับยิ่งทำให้ผู้เป็นมารดาสะอื้นไห้หนักกว่าเดิม

"ไห่เยี่ยน ให้ข้าไปเถิด เดิมทีหน้าที่นี้เป็นของข้าอยู่แล้ว มิควรให้เจ้าต้องรับผิดชอบแทน" สือซื่อเหยียน บูตรชายคนโตกล่าวจบก็ผลุนผันหมายจะไปหยิบกระบี่ที่ห้อง กระนั้นทุกย่างก้าวกลับเป็นไปอย่างทุลักทุเล มือหนึ่งต้องใช้ไม้ค้ำประคอง หากสังเกตดีๆ จะเห็นว่าขาข้างหนึ่งของเจ้าตัวนั้นว่างเปล่า

"พี่ใหญ่ ท่านจะไปได้อย่างไร แล้วพี่สะใภ้เล่าจะดูแลลูกชายท่านเพียงลำพังได้อย่างไร" ไห่เยี่ยนร้องห้าม ให้สือซื่อเหยียนต้องชะงักหันกลับไปมองภรรยาที่อุ้มลูกน้อยวัยแบเบาะหลั่งน้ำตาอาบแก้มเงียบๆ เขาพูดอีกประโยค "ยามนี้มีเพียงข้าที่คุณสมบัติตรงกับที่พวกเขาต้องการ ยังมีตระกูลสือขาดข้าได้ แต่ขาดท่านมิได้ พี่ใหญ่ บุตรชายท่านต้องการบิดา"